Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Nothing really matters....


Στο εξώφυλλο του "You are the Quarry" κρατούσε ένα αυτόματο πολυβόλο , στο "Ringleader of the tormentors" είχε αγκαλιάσει ένα βιολί , ενώ στο τελευταίο και πιο "αμερικάνικο" l.p του , "Years of the refusal" , φέρει στα χέρια του ένα μωρό.....
Μπορεί άραγε κανείς να σκεφτεί , μια λογική αλληλουχία γεγονότων, που να υποστηρίζουν μία λογική μετάβαση , απ'την μια φάση στην άλλη ??
Μάλλον όχι.....
Moz είναι αυτός.....και δεν είναι κι ό,τι πιο συνηθισμένο υπάρχει στην μουσική βιομηχανία τα τελευταία 25 χρόνια....
'Ενα πάντως είναι σίγουρο για τον Morrissey , κι αυτό μπορούν να το νιώσουν ακόμα κι οι ....όχι και τόσο φανατικά προσκείμενοι οπαδοί του, σαν και του λόγου μου....
Ότι δηλαδή ο τύπος , την ματώνει την ψυχή του....
Την βασανίζει , παρέα με το μυαλό του, για να περάσει από μια φάση σε κάποια άλλη....
Δεν το κάνει απλά για να δειχτεί , ή να αποδείξει κάτι...κι αυτό απαιτεί κόπο και αίμα ...[όσο κι αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις αυστηρά χορτοφαγικές του συνήθειες....]
Στην πιο πρόσφατή του συνέντευξη , που δημοσιεύτηκε στο "Word" , μου φάνηκε λίγο παραπάνω μοιρολάτρης απ'όσο τον έχω συνηθίσει , και αρκετά περισσότερο ρεαλιστής..... συμβιβασμένος με την πραγματικότητα πιο πολύ από ποτέ !
Μου άρεσε αυτό.....
...."δεν θέλω να συνεχίσω για πολύ ακόμα ..." παραδέχτηκε ...."δεν έχει νόημα , και δείχνει μεταξύ άλλων ,έλλειψη φαντασίας..."
Θα ήθελα πολύ να μάθω , τί πραγματικά έχει νόημα για τον Moz , αυτή την περίοδο της ζωής του , αφού είναι φανερό πως η μουσική έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα....κάτι που δεν είναι απαραίτητα τόσο κακό , όσο ακούγεται......
Συμπέρασμα:Tα πιο νερόβραστα πράγματα στην ζωή , γίνονται αναίμακτα.....Τα πιο ουσιώδη , έχουν αυτό το γαμημένο το κόστος , που ορισμένοι τύποι σαν τον Moz δεν κώλωσαν ποτέ να πληρώσουν , όταν έφτασε η σειρά τους να κάνουν ταμείο....
Έυχομαι ολόψυχα , να κάνει πράξη , όλα όσα λέει και να βρει επιτέλους ένα ζεστό λιμάνι , που θα μπορεί χωρίς πολύ-πολύ σκέψη , να αποκαλεί "home".....
RESPECT......[κι ας έχει ακόμα τα πράγματά του στοιβαγμένα στις κούτες μιας αποθήκης στο αφιλόξενο γι'αυτόν L.A....Γι'αυτό και μόνο , τον ΣΕΒΟΜΑΙ ακόμα πιο πολύ....αλλά και για κάποια τραγούδια σαν το παρακάτω....όταν ακόμα κρατούσε εκείνο το πολυβόλο...]

Δεν υπάρχουν σχόλια: