Ένα υπνωτικό , γλυκό , μελωδικό pop νανούρισμα , από ένα γυναικείο συγκρότημα , του οποίου η lead singer , έχει το αγαπημένο μου όνομα ....(βλέπε Susan)
Μια εντελώς βαρετή ταινία , με κατά βάση ατάλαντους ηθοποιούς και σενάριο απ'τον υπόνομο , από έναν αγαπημένο σκηνοθέτη , που κατάφερε να μετατρέψει το Karate -kid -idol σ'αυτή τη νερόβραστη NYC "friends" κατάσταση , όπου όλοι προβληματίζονται , πίνουν , κάνουν ό,τι κάνουν μεταξύ τους και στο τέλος καταλήγουν σε ηλίθια, χιλιοειπωμένα συμπεράσματα , για την ζωή τον έρωτα , τις σχέσεις και όλα αυτά τελοσπάντων που οι χορτασμένοι δυτικοί έχουν αναγάγει ως το αγαπημένο τους χόμπι.
"Μαγεμένος", με την μετακόμιση απ'την Φιλαδέλφεια στη Νέα Υόρκη .....
O Jonathan Larson , αν και μεταγενέστερος , ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα μπορούσε να ζήσει ή φανταστεί κάτι αντίστοιχο και η εμπορική αποτυχία ενός τέτοιου concept στο Broadway , θα ήταν πιο σίγουρη , ακόμα κι απ' τον θάνατο από HIV.
Αντίθετα , η Stevie Nicks, πιστεύω θα έδινε χωρίς δεύτερη σκέψη μια τούφα απ΄τις πυκνές ξανθές μπούκλες τις , για να υπήρχε στο δικό της "Enchanted" box set , έστω μια live cover version, με την δική της sexy-βραχνάδα , που ν'αφορά τα "I will or not i will...", την αστάθεια ,τα σύννεφα , τον ουρανό, τα όνειρα και κάποιες ασημένιες σκιές .....
