Δηλώνω και επίσημα πλέον, fan του Damon Gough, και θέλω να ευχριστήσω δημόσια τον dearest-friend-provokator,που μου έφερε τον δίσκο απ'το Λονδίνο μόλις κυκλοφόρησε.
Γι'αυτό είναι οι φίλοι.
Αν η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου, είναι να φωτογραφίζει κανείς νιφάδες χιονιού,τότε ένα απ'τα πιο επίπονα πράγματα στην ζωή, είναι η κατανόηση και αποδοχή των εσωτερικών μας αλλαγών.
Ο άνθρωπος αλλάζει ρεεεεεε...
Τρομάζω στην ιδέα πως έχω αρχίσει και συνηγορώ υπέρ της πραότητας,υπερασπιζόμενος ανθρώπους που πατάνε στις μύτες, για να μην ακουστούν,και κλείνουν με ταχυδακτυλουργικό τρόπο τις πόρτες πίσω τους, προκειμένου να μη γίνουν αντιληπτοί, όταν φεύγουν, νωρίς το πρωί.
Μεγάλη υπόθεση η ευγένια, ακόμα κι όταν συντηρείται σε θερμοκρασίες εκτός ψυγείου.
Δεν αλλοιώνεται ποτέ.
Όσον αφορά έννοιες όπως,ασφάλεια και σιγουριά, η καλύτερη δουλειά που έχετε να κάνετε για να μην σας φάει το σκοτάδι, είναι να προσποιείστε ότι υπάρχουν.....
Οne more to go...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου