Οι Manics, είναι για μένα ένα απ'τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχουν συμβεί στην ζωή μου τα τελευταία 15 χρόνια, και συγκινούμαι κάθε φορά που ακούω κάτι καινούργιο απ'αυτούς, όπως την πρώτη φορά που άκουσα το "Motorcycle Emptiness".
Δεν μου συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο.
Αισίως, το 10 lp τους, που χωρίς να πλησιάζει ούτε κατά διάννοια την απόλυτη τελειότητα του περσινού αριστουργήματος, "Journal For Plague Lovers",(που κατά την γνώμη μου αδικήθηκε κατάφορα απ'τον μουσικό τύπο...) διατηρεί την φρεσκάδα, την ζωντάνια και την φοβερή ψυχή αυτού του group εκεί ακριβώς που πρέπει.(μέχρι την επόμενη δουλειά τους)
Εντάξει, στο album που ηχογραφήθηκε στην πατρίδα τους, συμμετέχουν εκτός των άλλων, οι Ian McCulloch & John Cale, αλλά όπως έχω ξαναγράψει δεν είναι εκεί το θέμα.
Οι τύποι είναι μοναδικοί και δεν χρειάζονται "κράχτες" για να προμοτάρουν τα τραγούδια τους.
Ίσως τους αδικώ με το Νο 15, αφού μέσα στο "Postcards From A Young Man" δεν υπάρχει κακό τραγούδι....
Μέχρι κι ο κοκαλιάρης Tim Roth που ποζάρει στο εξώφυλλο, κλέβει λίγους πόντους από κομμάτια όπως το "Golden Platitudes".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου