ΣΗΜΕΙΟ "ΔΩΔΕΚΑ"....[ώρα μηδέν....]

Στη λίμνη των Ιωαννίνων , υπάρχει ένα σημείο , που είναι γνωστό στους ντόπιους και ως το "σημείο δώδεκα"[...το 12 , αναφέρεται στα μέτρα βάθους της λίμνης στο συγκεκριμένο μέρος..]
Όπως έμαθα λοιπόν , αυτό το περίφημο σημείο δώδεκα , είναι το αγαπημένο μέρος όλων των επίδοξων αυτόχειρων , που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον μάταιο αυτόν κόσμο , και να ταξιδέψουν....ποιος ξέρει πού....[μάλλον πουθενά...]
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ,τουλάχιστον 1-2 άτομα κάθε χρόνο , επιλέγουν το συγκεκριμένο σημείο , ως το τελευταίο "βήμα" πριν το πολυπόθητο "exit", και αυτό από μόνο του, προσδίδει μια ξεχωριστή ενέργεια στο συγκεκριμένο μέρος , που βρίσκεται πάνω σε μία κλειστή στροφή του δρόμου που υπάρχει περιμετρικά της λίμνης , κοντά στο παλιό κάστρο.....Το τραγουδάκι παρακάτω ,[το καλύτερο των Manic EVER!!...Dora knows better] αφιερώνεται σ'αυτούς, που δεν έμαθαν ΠΟΤΕ να "κολυμπάνε" ....και σ'όσους ΧΤΕΣ , προτίμησαν να φάνε ψάρι....
Y.Γ Μαμά είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου....Ευχαριστώ εκτός των άλλων ,για τα μήλα , τις μπανάνες και τον ανανά....That was very thoughtfull !!!!
Μπαμπά ,σ'ευχαριστώ για τη βότκα .... Παραμένεις το ίδιο γνωστό "κάθαρμα" , αλλά παρ'όλ'αυτά , σου εύχομαι να προλάβεις να χαρείς και λίγο την ζωή του συνταξιούχου...Μπλιαχ!!!

You can try to please me....[but it won't be easy..]

To γεγονός ότι εκτός των άλλων , είμαστε μια βαθιά μουσικά υποανάπτικη χώρα , δεν νομίζω ότι χρίζει περαιτέρω ανάλυσης....
Δεν είναι διόλου τυχαίο, πως ο Paul MacCartney δήλωνε ευθαρσώς στα μέσα της δεκαετίας του '60 , ότι το μοναδικό μέρος στον κόσμο που ο κόσμος άφηνε αυτόν , και τα άλλα τρία σκαθάρια να κάνουν ανενόχλητοι τις διακοπές τους , ήταν η Ελλάδα....γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑΝ !!
ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ !!!
Αυτά ως πρόλογος....
Οι Tutrles λοιπόν ,με τους οποίους θα ασχοληθώ σήμερα , έγιναν γνωστοί στην Ελλαδίτσα κυρίως με το τραγούδι "Happy Together" , επειδή εκτός από "άσχετοι" , μας αρέσει και το καυλοτράγουδο με το οποίο ο μπαμπάς πριν από καμιά 30αριά χρόνια , κωλοχέριαζε τη μαμά σε κάνα βερμούτ-πάρτυ , προσπαθώντας επιτέλους να γαμήσει κι αυτός λιγάκι σαν άνθρωπος , γιατί καλή και άγια η Τρούμπα , αλλά δεν είναι και για "χόρταση"....
Πού είχα μείνει ? Α ..ναι...Λοιπόν , ο μπαμπάς , αφότου κατάφερε επιτέλους να κουτουπώσει τη μαμά , [τρομάρα του....] δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τίποτα παραπάνω για τους Turtles...διότι γι'αυτόν η "δουλειά" είχε γίνει...Η αποστολή είχε έρθει εις πέρας με επιτυχία , και το έργο τελειώνει κάπου εδώ....[πάλι καλά ...γιατί υπάρχουν και μπαμπάδες που γαμούσαν με -όπουλους....aka..ΒοσκοΠουλόπουλοι.....παναγία βόηθα!!!]
M'αυτά και μ'αυτά , οι Turtles ξεχάστηκαν....Το βερμούτ πήγε περίπατο , [...τώρα πίνουμε Haig ..βλεπεις...], και καταπληκτικά τραγούδια όπως τα "Eleonore" , "You showed me" , "Grim reaper of love" , "She'd rather be with me " και το "Οutside chance" που ακολουθεί πιο κάτω έμειναν στ'αζήτητα....forever and ever !!!
Τραγούδι ζωής και θανάτου για τον Depecher , που κάθε φορά που το ακούει , πωρώνεται τρελά ,και κατεβάζει το ένα ουίσκι πίσω απ'τ'άλλο ,απολαμβάνοντας την γλυκιά του ασφυξία. Δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα.....να την "κάνεις" από 'δω μάγκα μου...Το φέρετρο είναι ξύλο-μασίφ , και έχει καρφωθεί καλά απ'έξω...Φώναξε όσο θες ...Φάε τα λυσακά σου...γύρνα τον κόσμο ανάποδα..κάνε ό,τι μπορείς...Δεν υπάρχει διαφυγή......."stone walls around me ...i'm surprised that you even found me...."

To καλύτερο των CURE .-

"It doesn't matter if we all die..."
Κάπως έτσι ξεκινάει το "one hundred years " των Cure ... Σε μέρες όπως η σημερινή , που μάζες παγωμένου χιονιού, βρίσκονται ακόμα στοιβαγμένες στις άκρες των πεζοδρομίων, μοιάζοντας περισσότερο με "κάρβουνο", σε μια πόλη στυγνών ανθρακωρύχων , αυτή η φράση μοιάζει η ιδανική για να απεικονίσει μια πραγματικότητα...
Το απόλυτο ουρανοκατέβατο λευκό , που αφομοιώνει, χωρίς να μπορεί να κάνει διαφορετικά , το βρώμικο και τρισάθλιο μαύρο ....Αυτό μέσα στο οποίο γεννιόμαστε , μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε...Αυτό που τρώμε , πίνουμε και αναπνέουμε , μες την απόλυτα ακαταλαβίστικη μούρλα , και την ιλλιγιώδη ταχύτητα της καθημερινής μας τρέλας .....
"αmbition in the back of a black car ..in a high building there is so much to do ..." Σοβαρά ? Όχι....
"please love me ....meet my mother..." Ε..και ??
Tραγούδι 10/10 , ύμνος ζωής και θανάτου για τον Depecher , που ποτέ του δεν έκοβε φλέβες για τον R.Smith και την παρέα του....[..καμιά παρανυχίδα ίσως....]

Αυτό είναι ΣΙΓΟΥΡΟ !!!!!

Το "Factory" , εκτός του ότι είναι με διαφορά το καλύτερο τραγούδι EVER, των Simple Minds ,χαρακτηρίζεται ανεπιφύλακτα από τον DEPECHER τραγούδι ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ[όσοι αργόσχολοι μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε αυτό το άθλιο blog , θα καταλαβαίνετε τί εννοώ μ'αυτό..] !!!
Δυσκολεύομαι να περιγράψω με λέξεις τί πραγματικά νιώθω,και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ να ομολογήσω τί κάνω , όταν ακούω να επαναλαμβάνεται η φράση "Elevators just don't crash , the answer lies within..." Τέτοιες στιγμές ,ακόμα και το sex , έρχεται σε δεύτερη μοίρα....[..τραγικό εε??]

To αύριο ...ποτέ δεν πεθαίνει ! ![άλλο ένα "σίγουρο"]

Το καλύτερο James Bond song EVER ...αν και πολύ αδικημένο !!!
Πανηγυρίζω με κάτι τέτοια , γιατί πολύ σπάνια ο DEPECHER είναι 100% σίγουρος για κάτι στην ζωή του, κι αυτό από κάποιο σημείο και μετά καταντάει κατάρα , και πολύ κουραστικό για μερικούς ανθρώπους γύρω του...
Γι'αυτό λοιπόν ,είμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΙΓΟΥΡΟΣ...

Ένα τραγούδι ...πριν χαλάσει ο καιρός..

Έξω στους δρόμους γίνεται της τρελής !!!Μεσημέρι Παρασκευής ,κόσμος με παλτά να πηγαινοέρχεται, αυτοκίνητα που κορνάρουν σαν να μην υπάρχει αύριο και η μετασεισμική ,προ-παγετού λιακάδα καλά κρατεί ,αυξάνοντας σε εντυπωσιακό βαθμό την ενροπία του συστήματος....
Όμορφη λέξη η "ενροπία" ...Άσχημη λέξη το "σύστημα" ...
Καταπληκτικό το "UNDERDOG" των Sly & the family stone...

Song of the week ...ending Friday 15th , 2008

Τους Japan και ιδίως τον D.Sylvian ποτέ μου δεν τους συμπάθησα ιδιαίτερα ...ή μάλλον καλύτερα, ποτέ μου δεν τους έδωσα και ιδιαίτερη σημασία...
Δεν ξέρω , ίσως να φταίει το γεγονός ότι η πρώτη μας επαφή , ήταν πριν από κάμποσα χρονάκια με το " Oil on Canvas " , που όσο να'ναι "μου 'κατσε" λιγάκι βαρύ....Όχι πως δεν μ'άρεσε , αλλά όπως και να το κάνουμε , ο συγκεκριμένος δίσκος ,δεν είναι από τα πράγματα που κάνουν κάποιον να θέλει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να "ψάξει" να βρει τί στο διάολο συμβαίνει μ'αυτούς τους τύπους...
Τελοσπάντων , ασφαλές συμπέρασμα με τους JAPAN είναι σχεδόν σίγουρο , πως δεν βγαίνει...Εντελώς περίεργη-ξεχωριστή φάση ...Ένα trip-άκι στο οποίο ο ακροατής είναι δεδομένο πως θα πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα[τα] προσέγγισης , χωρίς κάποιο ιδιαίτερο δέλεαρ , και δίχως να περιμένει το φοβερό και τρομερό feedback...
Οι JAPAN είναι κατ'εξοχήν ένα συγκρότημα με "ύπουλο" ήχο , και μελωδίες "βραδείας αποδέσμευσης" αν εξαιρέσει κάποιος την περίοδο που έκαναν παρέα στο L.A με τον hit-maker Morroder...Απαιτούν "ξεκούραστα" αυτιά και άδειο στομάχι για να λειτουργήσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ευρηματικότητα και το ταλέντο δεν υπάρχουν σε αφθονία...

song of the day ....Connie Francis - Siboney

Μετά τα γνωστά hits "Who's sorry now" ,και "Stupid cupid " ήρθε η ώρα για τον DEPECHER να ανακαλύψει και το "Siboney" εξαιτίας ενός soundtrack[2046] που αγόρασε στην εξευτελιστική τιμή των 6,90 Ε [!!!], Σαββάτο βράδυ ,λίγο πριν κλείσει το Μετρόπολις της Γλυφάδας, και μία ανάσα πριν τον πετάξουν ΕΞΩ απ'το κατάστημα με τις κλωτσιές τα συμπαθέστατα παιδιά που ήθελαν απλά να πάνε και λίγο στα σπίτια τους ....Όσοι δεν έχουν και το επίσης καταπληκτικό soundtrack της ταινίας "In the mood for love " [..επίσης του Umebayashi..] να τσακιστούν να το αγοράσουν !!!

Dave Dee, Dozy , Beaky ,Mick & Tich ! ! !

Μακράν η χειρότερη ταινία για τα δεδομένα του Tarantino ...so far...
Βεβαίως , το soundtrack [όπως και όλες οι μουσικές συλλογές των ταινιών του ..] είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ !!!
Ο foot-fetish Quentin δεν βάζει μυαλό με τίποτα ....Ξεθάβει τραγούδια κυριολεκτικά απ'το πουθενά , μας καθίζει στα θρανία και μας κάνει φροντιστήριο....Ο τύπος δεν παίζεται !!! Πώς αλλιώς θα μιλούσαμε τώρα για τους πανάγνωστους Dave Dee,Dozy,Beaky,Mick & Tich ή για την English Version του "Laisser tomber les filles" της France Gall από την επίσης άγνωστη April March ?? RESPECT MAN !!! HOLD TIGHT !!!

ΝΟ COMMENT ....

Δημοσιογράφος: "Ποια είναι η γνώμη σας Κ.Χορν , για κάποιον που τον βλέπετε να σας χειροκροτεί στο θέατρο ,αποθεώνοντας τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύετε έναν ρόλο ? "
Χορν: " E....είναι φανερό , ότι για να χειροκροτεί εμένα στο θέατρο ,θα πρόκειται σίγουρα περί ενός εντελώς ανισόροπου ανθρώπου..."

i don't know why i'm feeling lost....

Σήμερα είναι μια πραγματικά "άσχημη" μέρα ...Νιώθω αποδιοργανωμένος ,κυριολεκτικά χαμένος,"γυμνός", εντελώς "ξεκούρδιστος" , ανίκανος να σκεφτώ , να μιλήσω , να περπατήσω , ακόμα και να κουνήσω τα δάχτυλά μου πάνω στο πληκτρολόγιο...Δεν ξέρω τί πραγματικά συμβαίνει και λέω άλλα απ'αυτά που στην πραγματικότητα θα "έπρεπε" να πω ....Και η πλάκα είναι ότι το αντιλαμβάνομαι κιόλας , λίγα μόλις δευτερόλεπτα αφού έχω ξεστομίσει την μαλακία ....αλλά είμαι εντελώς αδύναμος στο να κάνω κάτι γι'αυτό...
Σήμερα πιστεύω πραγματικά ότι οι άνθρωποι γύρω μου , μου κάνουν μεγάλη χάρη που ανέχονται έστω, να περπατάω μαζί τους στο ίδιο πεζοδρόμιο....
Από το πρωί προσπαθώ να θυμηθώ πού έχω αφήσει παρατημένα τα γυαλιά ηλίου , αλλά η "πρόσφατη" μνήμη μου , κάθε άλλο παρά συνεργάσιμη μοιάζει .....
Το dvd player τα'φτυσε , και θα πρέπει να το αντικαταστήσω...
Άυριο έχω και το μνημόσυνο της γιαγιάς....
Φρικάρω στην ιδέα ότι ο καφές που πίνω αυτή τη στιγμή , είναι κερασμένος από κάποια που ήθελε κατά κάποιο τρόπο να μου ανταποδώσει το γεγονός, ότι πριν από μια εβδομάδα της είχα συστήσει μια καλή ενδοκρινολόγο για να της ρυθμίσει με Τ4 τον κατεστραμένο της θυροειδή ! !
Πάω μια βόλτα να χαζέψω κάνα cd μπας και "στρώσω" λιγάκι , γιατί με λυπάμαι....

Road to Cairo - Julie Driscoll

Για την Siouxsie και τη Dusty τα είπαμε....Καιρός να πούμε και δυο λογάκια για την κυρία στην photo , που συμπληρώνει το "τρίο" των απόλυτων γυναικείων φωνών EVER σύμφωνα με την υποκειμενικότατη γνώμη, του εμπαθέστατου καθάρματος , που κρύβεται πίσω από το nickname , "depecher"...
Την ανακάλυψα πριν από 12 περίπου χρόνια , όταν την άκουσα να διασκευάζει το "This wheel's on fire" ....όπως εξάλλου έχει κάνει και η Siouxsie...Αυτή η διασκευή , ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι , για να αποφασίσω τελικά πως θα μισώ για το υπόλοιπο της συμβατικής ζωούλας μου , το υφάκι και την φωνή του "κοντού με την φυασαρμόνικα" [aka..Dylan..], και θα λατρεύω με ειδωλολατρικό πάθος τα ακροβατικά που κάνει πάνω στις οκτάβες η μαγευτική φωνάρα της Julie...
Τί κι αν υστερεί φανερά σε ρεπερτόριο έναντι πολλών άλλων ??? Τέτοιες φωνές βγαίνουν κάθε 50 χρόνια , κι αυτό δεν μπορεί να το παραβλέψει κάποιος , ΟΣΟ ΚΟΥΦΟΣ κι αν είναι !!!
"Αφήστε την λιακάδα να μπει μέσα ..." και κατανοήστε λιγάκι και τον φουκαρά τον Οδυσσέα , που αν είχε να αντισταθεί σε κελεύσματα "σειρήνων", με φωνή σαν της Julie , είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ που γύρισε στην Ιθάκη , έστω και μετά από δέκα χρόνια ταλαιπωρίας ...[τρόπος του λέγειν ...γιατί κάτι μέσα μου λέει , πως κατά βάθος καλοπέρναγε..]...Εγώ δεν θα γύριζα ΠΟΤΕ !!!
Ακολουθεί το "Road to Cairo"....γιατί η όλη ιστορία της Ιθάκης μοιάζει τουλάχιστον παροχημένη , και μ'έχει κουράσει....'Ασε που ο Όμηρος , πρέπει να ήταν τελικά μεγάλος ψεύτης ....αφού στην πραγματικότητα η Πηνελόπη "την έκανε" για άλλες πολιτείες , ο Τηλέμαχος μετέτρεψε το παλάτι σε ένα υπερπολυτελές spa , και ο 'Αργος[..πιστός σκύλος του Οδυσσέα ..]πέθανε από καλαζάρ.... Όλα τ'άλλα είναι παραμύθια της Χαλιμάς , και γράφτηκαν κυρίως για να εξυπηρετήσουν δραματουργικά , μία μπαλαφάρα , που κάποτε έπρεπε να πάρει ...ΤΕΛΟΣ !