O φετινός χειμώνας , έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα πια για μένα , με το "I feel better" των Hot Chip , και σ'όλη αυτή τη δύσκολη και καθόλου αναίμακτη ,από πολλές απόψεις , μεταβατική περίοδο , έχω μάλλον αποφασίσει να έχω σύμμαχο , τραγούδια , όπως το "No one said this would be easy " των φιλόδοξων Postmarks , και τις διασκευές του Peter Gabriel από το "Scracth my back" ....[ποιος μπορεί αλήθεια να του κουνηθεί ??]
Διάβαζα στο τελευταίο UNCUT , για την ατμόσφαιρα στις πρόβες των Joy Division , τον ανεξερεύνητο ψυχισμό του Ian ,[υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ισχυριστεί, πως γνώριζε αυτόν τον άνθρωπο ???] τις παραξενιές του Martyn στην παραγωγή , και συγκινήθηκα....
Αυτή , θά'ναι η πιο κρύα Άνοιξη , EVER !
Έχω κυριολεκτικά τσακίσει τα βινύλια !
Η Hazel O' Connor δεν εξαντλείται μόνο στο "Will you ?" ....
Ήταν μία progressive artist , όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του "Breaking Glass" , που ο Tony Visconti έκανε ό,τι πέρναγε απ'το χέρι του , για να αναδείξει το πολύπλευρο ταλέντο της .
Τις τελευταίες μέρες ,μου δόθηκε η ευκαιρία να επανεκτιμήσω τον Donovan . [ποιος ??? εγώ...]
Για το τραγούδι της εβδομάδας δε λέω κουβέντα .
Εξάλλου , κανείς από'μας , δεν θα υπάρχει το 2095.
Μόνο κάποια ρομπότ , και ίσως κάποιοι άνθρωποι , που έχουν την κακή συνήθεια να τα ερωτεύονται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου