Μακράν ο πιο αγαπημένος δίσκος του Tom Waits , μαζί με το "Closing Time" του 1973.
Θυμάμαι την Jody , που αγαπούσε τον Erny , αλλά ψιλοβαριόταν κιόλας , και το'χε ρίξει στα ταξίδια .
Της άρεσε πολύ η Istanbul , και είχε μεγάλη αδυναμία στην ξαδέρφη της .
Ο Εrny με την σειρά του ,είχε βαρεθεί το επάγγελμα του οδοντιάτρου , και ήθελε να ξεκινήσει μαθήματα drums.
Τα απογεύματα της Παρασκευής , ήταν τα καλύτερά του .
Στην Jody , επικοινωνούσε πλέον μόνο τα απαραίτητα .
Όποτε την αγκάλιαζε όμως , νόμιζες πως θα της κόψει το αίμα .
Ο Andy , πάντα στην κοσμάρα του...
Του άρεσε να μιλάει για τον στρατό , και συνήθιζε να αποκαλεί το τζατζίκι του μπαμπά μου ,"the killer tzatziki" λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης σκόρδου/kg. γιαουρτιού.
Έτρωγε τον άμπακο !
Μετά το φαγητό , ξεκίναγε η μουσική και το ποτό .
Πολύ ποτό όμως !
Τουλάχιστον 2 καφάσια μπύρες , 5-6 μπουκάλια κρασί , και ό,τι άλλο υπήρχε στο σπίτι .
Όσον αφορά το playlist , έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει το "A Black & A White Night" του Roy Orbison και το box-set του Boss και της E-street band '75-'85 .
Aπ'αυτό το τελευταίο , το "Jersey Girl" ήταν δεδομένο , και για να πω τη μαύρη μου αλήθεια , ποτέ μου δεν θα ξεπεράσω την live διασκευή του Boss , σ'αυτό το tearjerker του Tom Waits.
Άλλη διάσταση.[και φοβερό σαξόφωνο...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου