Song of the week : Yours Truly , 2095 - ELO [1981]

O φετινός χειμώνας , έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα πια για μένα , με το "I feel better" των Hot Chip , και σ'όλη αυτή τη δύσκολη και καθόλου αναίμακτη ,από πολλές απόψεις , μεταβατική περίοδο , έχω μάλλον αποφασίσει να έχω σύμμαχο , τραγούδια , όπως το "No one said this would be easy " των φιλόδοξων Postmarks , και τις διασκευές του Peter Gabriel από το "Scracth my back" ....[ποιος μπορεί αλήθεια να του κουνηθεί ??]

Διάβαζα στο τελευταίο UNCUT , για την ατμόσφαιρα στις πρόβες των Joy Division , τον ανεξερεύνητο ψυχισμό του Ian ,[υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ισχυριστεί, πως γνώριζε αυτόν τον άνθρωπο ???] τις παραξενιές του Martyn στην παραγωγή , και συγκινήθηκα....

Αυτή , θά'ναι η πιο κρύα Άνοιξη , EVER !

Έχω κυριολεκτικά τσακίσει τα βινύλια !

Η Hazel O' Connor δεν εξαντλείται μόνο στο "Will you ?" ....

Ήταν μία progressive artist , όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του "Breaking Glass" , που ο Tony Visconti έκανε ό,τι πέρναγε απ'το χέρι του , για να αναδείξει το πολύπλευρο ταλέντο της .

Τις τελευταίες μέρες ,μου δόθηκε η ευκαιρία να επανεκτιμήσω τον Donovan . [ποιος ??? εγώ...]

Για το τραγούδι της εβδομάδας δε λέω κουβέντα .

Εξάλλου , κανείς από'μας , δεν θα υπάρχει το 2095.

Μόνο κάποια ρομπότ , και ίσως κάποιοι άνθρωποι , που έχουν την κακή συνήθεια να τα ερωτεύονται....

Double Dare ! Iron Butterfly - In-A-Gadda-Da-Vida[1968]

Format:Vinyl x 2

Cause : generous U.S donation ....

To 1968 , οι Zeppelin , συνήθιζαν ν'ανοίγουν τις συναυλίες των Iron Butterfly.

Ένα χρόνο αργότερα , συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο !

Το "In-A-Gadda-Da-Vida" , που ήταν και το δεύτερο l.p του μεταλλο-ψυχεδελικού group απ'το San Diego , πούλησε τόσο πολύ , που ανάγκασε τον πρόεδρο της Atlantic Records να εφεύρει το platinum award , δίνοντας έτσι την πρέπουσα επιβράβευση στην τεράστια επιτυχία τους .

Οι DJ's το λάτρεψαν , αφού τα 17 λεπτά [πρωτοφανές για την εποχή ! ! ] διάρκειας του τραγουδιού , τους επέτρεπαν να κάνουν χωρίς άγχος το διάλειμμά τους , την ώρα που τα πλήκτρα του Doug Ingle και τα drums του Ron Bushy συνέχιζαν ....και συνέχιζαν....και συνέχιζαν.....

Το συγκρότημα ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί και στο Woodstock , αλλά κόλλησαν στο αεροδρόμιο , και το ελικόπτερο που απαίτησε ο manager τους , προκειμένου να τους μεταφέρει κατευθείαν στην σκηνή , δεν εμφανίστηκε τελικά ποτέ !

Τί σου είναι καμιά φορά το kismet ! ? !

Κανείς δεν ξέρει πόσο καλύτερα ή τελοσπάντων διαφορετικά , θα ήταν τα πράγματα για τους Iron Butterfly , αν είχαν καταφέρει να εμφανιστούν εκείνη την ημέρα στην πιο ιστορική Rock μάζωξη που έχει γίνει ποτέ ....

Αυτό που έχει όμως την μεγαλύτερη σημασία , είναι πως η ιστορία έγραψε .

Το "In-A-Gadda-Da-Vida", θεωρείται ένα απ'τα επιδραστικότερα albums όλων των εποχών .

Ασχέτως προσωπικού γούστου ή συμπάθειας .

Η καινοτομία , να λέγεται ...

Κι ό,τι γράφει , δεν ξεγράφει .

Song of the week : Gorillaz - Stylo feat. Bobby Womack & Mos Def

"Kilo - India - Sierra - Sierra - Echo - Sierra" ! !

Aπ'τα πιο όμορφα , εύηχα , και πέρα για πέρα , αληθινά πράγματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό.....

Το επιστρέφω , όσο πιο ακέραιο μπορώ , και με τις καλύτερες των προθέσεων ....

Τhanks.....

Double Dare ! Technotrοnic - Pump Up The Jam [1990]

Format: vinyl x 2
Cause : ex-gf donation[unconditional]

Δευτέρα Γυμνασίου .
Έλεγχος για κλάματα .....[13 στα μαθηματικά]
Έξαλλος ο μπαμπάς !
Το μοναδικό πράγμα που έσωζε, κατά κάποιο τρόπο, την ύπαρξή μου , σ'αυτό το σπίτι , εκείνη την περίοδο , ήταν το "Rubber Soul" των Beatles...[αν δεν υπήρχε κι αυτό , μάλλον θα μου'χαν κάνει έξωση]
Τα bass-grooves των Technotronic , μου είχαν κυριολεκτικά σπάσει τα νεύρα , μαζί με τα ακατανόητα γινόμενα προσήμων , μιας άλγεβρας , που έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια , για να νιώσω στο πετσί μου πώς διάολο γίνεται , (-) χ (-) , να κάνει τελικά (+) ???!!
Δύσκολα χρόνια ....
Καβλόσπυρα , house , παλάμες τίγκα στο χλωριούχο νάτριο , Mega Channel , απογευματινό σχολείο ,τα πρώτα μας τσιμέντα , μπασκέτες χωρίς δυχτάκι , και πολύ ...ζούλα !
Μπλιαχ ! ! !
Πραγματικά μπλιαχ ! ! !
Χίλιες φορές ο στρατός !
Εντάξει ....άντε εννιακόσιες....
Ακατέβατα !

Sound Of The Week : Alexandre Desplat - New Moon [The Meadow]

O Alexandre Desplat , είναι ελληνικής καταγωγής .
Ίσως γι'αυτό , μέσα στην "Moonlight" σονάτα του Μπετόβεν , διακρίνεις ψήγματα Χατζιδάκη και Ξαρχάκου .
Μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος παίζει πιάνο , συνδιάζοντας την φλόγα των Ferrante & Teicher στο "Exodus", και την elegant λογική του Henry Mancini στο "Romeo & Juliet ", πάνω σ'ένα ξύλινο έπιπλο , που έχει πια πετσικάρει....
Καμία σχέση με Chopin λοιπόν , και δηλώνω ευθαρσώς , πως για το δικό μου στομάχι , καμία κιθάρα δεν πιάνει μπάζα , μπροστά σ'ένα τέτοιο πιάνο....
Πώς μπορούν αλήθεια , 6 ψωροχορδές , να συναγωνιστούν σε κύρος και συναισθηματική εμβέλεια , ένα ογκοδέστατο όργανο -με ουρά [!!] , που μόνο και μόνο για να το κουβαλήσεις , σ'ένα διαμέρισμα πρώτου ορόφου μιας πολυκατοικίας , θα πρέπει να καταστρώσεις μια ολόκληρη επιχείρηση-χαμαλίκι .
Δεν είναι τυχαία αυτά τα πράγματα , πτωχέ μου κιθαρωδέ , με τα ξεκούρδιστα , συντροφικά ακόρντα σου , που τυλίγονται συνήθως γύρω από αυτοσχέδιες , κουρασμένες φωτιές στην άμμο , νοτισμένα αντίσκηνα ,βαρκούλες στο γυαλό ,κονσέρβες, σκορβούτο , και δήθεν συνεσταλμένα ομαδικά φαλτσέτα .
Προτιμώ χίλιες φορές , το ξύλινο , γδαρμένο πάτωμα , του διαμερίσματος του πρώτου ορόφου , που μόλις έχει αδειάσει ή γεμίσει , τις έντονες φευγαλέες μυρωδιές που αφήνουν οι άνθρωποι στο πέρασμά τους , και το πετσικάρισμα .[γαμάτη λέξη , τίγκα στην ζωή...]
Αφιερωμένο στους "ευγενείς-χαμάληδες" αυτής της πόλης , που κάποτε αναγκάστηκαν ή προσφέρθηκαν , να βοηθήσουν στο κουβάλημα ενός πιάνου. [με ή χωρίς ουρά...]
Σε ποιο όροφο τελικά έφτασαν , δεν έχει και μεγάλη σημασία .
Αρκεί που άκουσαν το πιάνο να τους μιλάει , στο σημείο που η σκάλα κάνει την πιο απότομή της κούρμπα .

Double Dare ! The Human League - Travelogue [1980]

Format : vinyl x 1[blue] , cd x 1[red]

Cause : on purpose .bonus tracks on the digitally remastered cd , was the thing.

Μεταξύ του ντεμπούτου l.p "Reproduction" και της παγκόσμιας αναγνώρισης του"Dare" , μια ανάσα πριν την αποχώρηση των Ware-Marsh και την δημιουργία των Heaven 17 , και προτού η Susan κι η Joanne έρθουν και αλλάξουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ , για ΠΑΝΤΑ , υπάρχει το "Travelogue".

Το δεύτερο album των Human League , και το τελευταίο , όσον αφορά την συνεργασία των Oakey-Ware-Marsh , που ξεκίνησαν αρχικά , ως "The Future" , στα τέλη της δεκαετίας του '70 , και μολονότι άντεξαν για λίγο μαζί , επηρέασαν όσο ελάχιστοι , αυτό που σήμερα αποκαλούμε synth-pop των 80's .

Οι Ηuman League , διακρίνονται από ένα μοναδικό ηλεκτρονικό μεγαλείο , και πριν , αλλά και σ'ό,τι ακολούθησε μετά το "Travelogue" .

Κατά βάθος , ένα απ'τα πιο περήφανα , κι αγέρωχα πράγματα που έχω αντιμετωπίσει ever ! [κι έχω νιώσει ....]

Και μπορεί το "Being Boiled" να θεωρείται ένα απ'τα πιο "βαριά χαρτιά" του δίσκου , αλλά το "Gordons Gin" που παίζει πιο κάτω , είναι απ'τα σπουδαιότερα electro-instrumental , που μπορώ να θυμηθώ , και μαζί με το "John Cleese; is he funny ? " του μεταγενέστερου "Octopus" , αποτελούν δείγμα αυτού του "ηλεκτρονικού μεγαλείου" στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω .

Aκούγοντάς το , το πρώτο πράγμα που μου'ρχεται στο μυαλό , είναι η ατάκα "...may the force be with you" .

Προσπαθώ μάταια , ξανά και ξανά , να μαζέψω λιγάκι το μυαλό μου , τραβώντας το πόδι μου απ'το γκάζι , αλλά πάλι σκέφτομαι ..."πώς είναι δυνατόν κάτι που σε κάνει να νιώθεις τόσο όμορφα , να είναι τόσο λάθος ?"[χαχαχα...η αιώνια δικαιολογία του αμετανόητου addict...]

Χωρίς υπερβολή ....μεγαλείο !

Song Of The Week : Pacific! - Runaway to Elsewhere

Η Σουηδία , εκτός από ρέγκες ,ξυλεία , μπιζελόσουπες ,ρουλεμάν, κρέπες , φτηνά παστά και πανάκριβα οινοπνευματώδη , παράγει τα τελευταία 40 περίπου χρόνια , και ατόφια Pop κουλτούρα .
Κι επειδή οι Σουηδοί , δεν είναι επ'ουδενί "ψυχρός" λαός , απλά τους περισεύει η σοβαρότητα , κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται , π.χ στην κοινωνική πολιτική του κράτους , στα σχολεία , στα επιδόματα ανεργίας και μητρότητας , και σ'ένα σωρό άλλα πράγματα , που εμείς οι "και καλά " θερμόαιμοι-Μεσόγειοι σνομπάρουμε επιδεικτικά , [λες και τα'χουμε ήδη κατακτήσει...]δεν θα μπορούσε κι η μουσική που κάνουν , να στερείται , αντίστοιχης σοβαρότητας κι αξιοπρέπειας .
Ο Master-gone4sure[gone4sure.wordpress.com] , που ξελαρυγγιάζεται εδώ και 2 χρόνια περίπου , με το Swedish-pop-movement , για άλλη μια φορά , αποδεικνύεται εκνευριστικά έγκυρος .
Πρόσφατα , πήρα στα χέρια μου μια συλλογή με τίτλο "Thank you for the music " , που ουσιαστικά αποτίει φόρο τιμής , σ'όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες της blue-yellow pop , του 21ου αιώνα .
Κι επειδή μπορεί να εκτιμώ τον Jens Lekman , αλλά ήδη έχω αρχίσει να παρατηρώ το πρώτο επίπεδο σκόνης , πάνω στην "Kortedala" του , στην συγκεκριμένη συλλογή , ανακάλυψα κάποια απείρως πιο ελκυστικά , μουσικά φιορδ , όπως οι Lykke Li , Radio Dept , Friska Vilior , Peter Moren , και ένα σωρό άλλοι , που τρομάζω στην ιδέα να προφέρω τ'όνομά τους , για να μην κάνω κάποιο λάθος . [ορίστε μία απ'τις χρησιμότητες του γραπτού λόγου : δεν γίνεσαι ρεζίλι των σκυλιών , προφέροντας με εντελώς λάθος τρόπο , ονόματα Σουηδών καλλιτεχνών....]
Οι Pacific ! , [γουστάρω τα σημεία στίξεως ! ! ] είναι ένα απ'αυτά , αν και οι πιθανότητες λάθους στην προφορά του ονόματός τους , είναι σχεδόν μηδαμινές .
Το επίθετο"φευγάτο[ς]" , είναι μισητό . Δεν το χρησιμοποιώ ΠΟΤΕ !
Με μιζεριάζει το συγκεκριμένο ηχόχρωμα .
Mου δημιουργεί ακριβώς , το αντίθετο συναίσθημα , απ'αυτό που η λέξη , προσπαθεί να περιγράψει, και με παραπέμπει αυτόματα , στην θλιβερή εικόνα του απόλυτα εγκλωβισμένου.
Ίσως γιατί ποτέ δεν υπήρξα fan , του στόμφου , και του υπερθεματισμού μιας φυσικής κατάληξης , ή κάποιου αντανακλαστικού .[αφήστε τ'αντανακλαστικά να κάνουν την δουλειά τους απερίσπαστα....Δεν χρειάζεται να εξηγούμε τα πάντα ρε πούστη μου !]
Αντίθετα , η φράση "...a theme park out of it .." που αναγράφεται στο βιβλιαράκι του cd , μου ταιριάζει καλύτερα , και νομίζω ότι δίνει έναν ρεαλιστικό τόνο , στο συναίσθημα απόδρασης , του "Runaway To Elsewhere " , αφαιρώντας ακριβώς , τόσα γραμμάρια αοριστίας , όσα χρειάζονται , για να γίνει πιστεφτό το ψέμα , κι εφικτό το ανέφικτο .
Υποκριτική φυγή , ΔΕΝ υπάρχει ΕΔΩ ![τί τραγωδία θεέ μου....μακρυά από'μας !]
Απλώς , παρκάρεις το σαραβαλάκι σου , λίγο πιο....έξω , και πας στην δουλειά σου "ήσυχα , όμορφα κι ωραία " .[συμπαθώ ενστικτωδώς , οποιονδήποτε εκφράζεται με πλεονασμούς , σαν αυτόν ....]
Κάτι σαν το "Steppin' Out " του J.Jackson δηλαδή , αλλά χωρίς λόγια , ή σαν τον αναγραμματισμό [το έμαθα κι αυτό στα γεράματα ...από εξπέρ του είδους !] του "Το Cut A Long Story Short" των Spandau Ballet .
Συμπεράσματα ?
1)Οι ρέγκες της Βαλτικής , δεν θα σε κλάψουν ποτέ ....
2)Τύφλα να'χουν οι στίχοι ....
3)Ένας κρύος μπουφές , είναι πολύ πιο αξιόπιστος , απ'το πιο gourmet έδεσμα ...΄
4)Mellberg=εγγύηση

Double Dare ! Fleetwood Mac - Rumours [1977]

Format: vinyl x 2
Cause : generous U.S donation ....

To "Rumours" δεν είναι απλώς το απόλυτο turnover στην ιστορία των Fleetwood Mac . [τα blues πήγαν περίπατο , και επιτέλους ,ανέτειλε η Pop ...]
Είναι το αδιαφιλινίκητο masterpiece , του group , και ταυτόχρονα , ένα απ'τα πιο λαμπρά αριστουργήματα όλων των εποχών , στην ιστορία της pop-rock μουσικής .
Συνολικά , πάνω από 130 εβδομάδες [!!!] στο Top 200 του Billboard , δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως , και singles , σχεδόν ισάξια [χεχε...] του "Straight Back" απ'το αγαπημένο μου , "Mirage".[δεν πρόκειται να το ξεπεράσω ΠΟΤΕ !]
Η Lindsey κόβει , η Stevie ράβει , η Cristie μετουσιώνει τα πιο απλά σλόγκαν σε all-time pop ύμνους , και εν τέλει , δεν έχω αξιωθεί να γνωρίσω ακόμα στην ζωή μου , έστω έναν άνθρωπο , που να μην αγαπάει το "Rumours" .

sha-la-la-la-la-la-la-la ...etc

Μακράν ο πιο αγαπημένος δίσκος του Tom Waits , μαζί με το "Closing Time" του 1973.
Θυμάμαι την Jody , που αγαπούσε τον Erny , αλλά ψιλοβαριόταν κιόλας , και το'χε ρίξει στα ταξίδια .
Της άρεσε πολύ η Istanbul , και είχε μεγάλη αδυναμία στην ξαδέρφη της .
Ο Εrny με την σειρά του ,είχε βαρεθεί το επάγγελμα του οδοντιάτρου , και ήθελε να ξεκινήσει μαθήματα drums.
Τα απογεύματα της Παρασκευής , ήταν τα καλύτερά του .
Στην Jody , επικοινωνούσε πλέον μόνο τα απαραίτητα .
Όποτε την αγκάλιαζε όμως , νόμιζες πως θα της κόψει το αίμα .
Ο Andy , πάντα στην κοσμάρα του...
Του άρεσε να μιλάει για τον στρατό , και συνήθιζε να αποκαλεί το τζατζίκι του μπαμπά μου ,"the killer tzatziki" λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης σκόρδου/kg. γιαουρτιού.
Έτρωγε τον άμπακο !
Μετά το φαγητό , ξεκίναγε η μουσική και το ποτό .
Πολύ ποτό όμως !
Τουλάχιστον 2 καφάσια μπύρες , 5-6 μπουκάλια κρασί , και ό,τι άλλο υπήρχε στο σπίτι .
Όσον αφορά το playlist , έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει το "A Black & A White Night" του Roy Orbison και το box-set του Boss και της E-street band '75-'85 .
Aπ'αυτό το τελευταίο , το "Jersey Girl" ήταν δεδομένο , και για να πω τη μαύρη μου αλήθεια , ποτέ μου δεν θα ξεπεράσω την live διασκευή του Boss , σ'αυτό το tearjerker του Tom Waits.
Άλλη διάσταση.[και φοβερό σαξόφωνο...]