Τελικά δεν είναι η χρονιά της Ισλανδίας ....Βεβαίως , από τους συγκεκριμένους τύπους δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο....Τους αναγνωρίζω φυσικά το γεγονός ότι παραμένουν πιστοί στην γνωστή μανιέρα του ασήκωτου-καταθλιπτικού trip στο οποίο βρίσκονται απ'την στιγμή της δημιουργίας τους , αλλά αυτό εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτα .....Ποτέ δεν μου ταίριαξαν , και ούτε πρόκειται....
Θα πρέπει να βρίσκομαι σε πολύ καλή διάθεση για να κάτσω ν'ακούσω ένα album τους μονορούφι , για να καταντήσω ύστερα από κάνα μισάωρο , ψυχολογικό ράκος , να σέρνομαι στα πατώματα.....
Δεν έχω κάτι εναντίον τους , απλά είναι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που δεν μου κάνει.....Το κατάλαβα από την πρώτη κιόλας φορά που τους άκουσα στην εκπομπή του Θείου Γ. , και βεβαιώθηκα απόλυτα για την μετέπειτα εξέλιξη της σχέσης μου μ'αυτούς , πρόπερσι , με το "Takk"...[..το ανταλλάσω ευχαρίστως ...με κάτι άλλο ...αν υπάρχει ενδιαφερόμενος....]
Εν κατακλείδι , όπως έλεγε κι ο αήμνηστος Μίμης Φωτόπουλος , στο "Σωφεράκι" , "όσο βαριά είν' τα σίδερα , είναι η καρδιά μου σήμερα...".
..."i don't need this pressure on.." - Spandau Ballet....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου