O Cox, ήταν για μένα μία απ'τις ελάχιστες νέες αποκαλύψεις της χρονιάς, που με έκανε να νιώσω πραγματικά ότι δεν χάνω το χρόνο μου, ακούγοντας το "Parallax".
Mακάρι το μουσικόφιλο αμερικάνικο κοινό, να στήριζε περισσότερο τέτοιους νέους,ελπιδοφόρους καλλιτέχνες, που πιστέψτε με, υπάρχουν , αλλά δυστυχώς τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Για την Ελλάδα, ούτε λόγος...(ποιος? τί? που?...άντε και καλό ρεβεγιόν...Τώρα συνενοηθήκαμε! Φτου! )
Εξάλλου, για να εκτιμήσει κάποιος κομμάτια όπως το "Te Amo" ή το "Mona Lisa", θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον,μία στοιχειώδη ευγένεια. Τί είναι αυτό ?
Είναι ας πούμε ο τρόπος που ένας "ελαφοκυνηγός", σκοτώνει, χωρίς να διακορεύει το θήραμά του.
20.R.E.M-Collapse Into Now
19.Paul Simon-So Beautiful Or So What
18.T.V On The Radio-Nine Types Of Light
17.Tom Waits-Bad As Me
16.Magazine-No Thyself
15.Kate Bush-Director's Cut
14.James Blake-James Blake
13.Adele-21
12.Lykki Li-Wounded Rhymes
11.Arctic Monkeys-Suck It And See
10.The Go!Team-Rolling Blackouts
9.Foo Fighters-Wasting Light
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου