Quello Che Conta

Kαλό μήνα, που λέμε και στη δουλειά....
Ο δίσκος του Mike Patton, "Μondo Cane", με τις διασκευές σε κλασσικά ιταλικά τραγούδια της δεκαετίας του '50 και του '6ο, είναι για μένα με διαφορά, ό,τι καλύτερο άκουσα μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010 και όχι μόνο.
Με την υποστήριξη της "Filarmonica Arturo toscanini" ορχήστρας, που μετράει περίπου 65 μουσικούς, ο Mike Patton, ερμηνεύει συγκλονιστικά, μερικά από τα τραγούδια, που πριν από καμιά πενηνταριά χρονάκια, αποτελούσαν την ελίτ της ιταλικής pop.
Το track listing, είναι καταπληκτικό, όπως και η φωνή του πρώην "άπιστου", "μπανιστιρτζή", που κάνει ένα πραγματικό crossover στην καριέρα του, δείχνοντας σ'όλους τους κολλημένους, πως η καλή μουσική δεν έχει, και δεν πρέπει να έχει όρια και διαχωριστικά.
Γιατί αν κάποιος πριν 10-15 χρόνια, μας έλεγε πως ο Patton θα τραγουδούσε κοστουμαρισμένος το "Senza Fine", το "20Km Al Giorno"ή το "Il Cielo in Una Stanza" σ'έναν χώρο, σαν το δικό μας Μέγαρο Μουσικής, μάλλον θα τον χαρακτηρίζαμε τρελό !
Το "Mondo Cane" είναι ένα album που κατά την προσωπική μου άποψη, παίρνει 11, με άριστα το 10 !
Το ακούω συνέχεια και ακούραστα, κάθε μέρα, εδώ και ένα μήνα περίπου, κι η κάψα δεν λέει να φύγει με τίποτα !
Μέχρι και σε site με τις μεταφράσεις των τραγουδιών στ'άγγλικά, αναγκάστηκα να καταφύγω, γιατί εκτός από ελάχιστες λέξεις, δεν σκαμπάζω και πολλά Ιταλικά.
Το συναίσθημα όμως είναι τέτοιο, που δεν μ'αφήνει ν'αγιάσω με τίποτα !
Το τραγούδι που διάλεξα να παίξει πιο κάτω, πρωτακούστηκε στην ταινία του 1962, με τίτλο "La Cuccagna" , σε σκηνοθεσία Luciano Salce, με την μουσική να υπογράφει ο τεράστιος Ennio Morricone.
Γνήσιο, ιταλικό δράμα της εποχής, με πρωταγωνιστές την Donatella Turri και τον Luigi Tenco, που ήταν και ο πρώτος που τραγούδησε το "Quello Che Conta", που σημαίνει "Αυτό Που Μετράει".
"...la lunga vacanza si chiude per sempre, pure qualcosa di noi restera..." δηλ. "τώρα που οι μεγάλες διακοπές τελειώνουν για πάντα , κάτι από 'μας θα μείνει..."
Το soundrack του δικού μου καλοκαιριού, φέτος, θα'ναι κάπως έτσι, ή πιο σωστά θα ήθελα να'ναι κάπως έτσι.
Το αφιερώνω ολόψυχα στους hardcore fans του Patton,των Faith No More και Peeping Tom, με την διαβεβαίωση, πως θέλω δεν θέλω , "κάτι πάντα μένει....".(ευτυχώς)