Μάλλον έχω κάτι, που οι επιστήμονες στον ευρύτερο τομέα της υγείας,δηλ. οι πιο αγράμματοι και κατά βάθος απαίδευτοι πτυχιούχοι του κόσμου, αρέσκονται στο να το χαρακτηρίζουν ως "αυχενικό" ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Το να περνάς έστω μια ώρα της ημέρας σου, μπρούμητα, στο ράντζο του κάθε επίδοξου φυσικοθεραπευτή-Προκρούστη, τρώγωντας στη σπονδυλική σου στήλη ό,τι laser και ηλεκτροφόρο καλώδιο παίζει εύκαιρο, μπορεί να μην είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο, αλλά έχει και την πλάκα του.
Ειδικά, όταν όλ'αυτά, γίνονται υπό τους ήχους τραγουδιών του Θέμη Αδαμαντίδη και της Μαντώς.
"Κρήτη Κέρκυρα και Νιο , μορφονιά με μορφονιό...." κτλ.κτλ...
Μιλάμε για σκηνικά απείρου κάλλους, στα όρια του πιο σουρεάλ, fiction σεναρίου, που αν μη τι άλλο, προκαλούν ασυγκράτητο γέλιο, μέχρι μυικού σπασμού, κάτι που όπως καταλαβαίνετε ακόμα και οι πιο άσχετοι με το μυοσκελετικό σύστημα και τις παθήσεις του, δεν ενδείκνυται στην περίπτωσή μου.
Αντίθετα, πιστεύω ακράδαντα, πως μια γενναία αποχή, από τους δήθεν ορκισμένους "εταιρικούς"μαλάκες που αναγκάζομαι να συναναστρέφομαι καθημερινά, και μια καθολική νηστεία από έννοιες όπως "budget", "target group", "στόχος", "feedback", "ΙΚΑ", "βίζιτα ή επίσκεψη", "τιμή","φαινόμενο rebound","προϊστάμενος","διευθύνων σύμβουλος" και "πωλήσεις", είναι αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο οργανισμός μου για να κάνει αυτό το γαμημένο το "recover", ως τα τέλη Αυγούστου, που θα ξαναρχίσει η "μόλυνση".(δηλ. η επαφή με όλες αυτές τις δηλητηριασμένες έννοιες...)
Τί μου φταίει ο Αδαμαντίδης ? ?
Μια χαρά ήταν ο άνθρωπος....
Εύχομαι λοιπόν προκαταβολικά, καλό καλοκαίρι σε όλους, και ειδικά σ'όλους αυτούς που διαβάζουν το blog, χωρίς να έχουν κάνει ποτέ, ούτε ένα σχόλιο.
Όσο για τους εταιρικούς ρουφιάνους-γλύφτες, έχω να δηλώσω πως ποτέ μου δεν έχω γράψει τόσο πολύ στα παπάρια μου, ανθρώπους, όσο αυτούς.
Ας είναι ευτυχισμένοι, μέσα στην βιοχλαπάτσα που κουβαλάνε και στην προσωπική τους ζωή.
Εκείνοι επέλεξαν να είναι γλοιώδεις, μέχρι αηδίας.
Δεκάρα δεν δίνω, κι αν δεν πληρωνόμουν για να τους ανέχομαι, δεν θα είχα μαζί τους ούτε "καλημέρα".
Ούτε καν, μια αθώα ανταλλαγή βλεμμάτων.
Καλό καλοκαίρι λοιπόν,και καλές "διακοπές" ή καλές "συνέχειες"....
Εσείς ξέρετε καλύτερα....
Όλοι μας κατά βάθος, ξέρουμε.
Ο καθένας για τον εαυτό του.
"...πες μου σ'αγαπώ, για να βγω με μια βάρκα θαλασσιά, άστρο να σου βρω και σταυρό, απ'τα δώδεκα νησιά..."
Σιγά μην παίξω αυτό.....
Εξάλλου δεν βρήκα ποτέ, τίποτα το γοητευτικό, στα δωδεκάνησα....
Ξεκινάω απ'το "τέλος", ως συνήθως.
Το καλύτερο "καλοκαιρινό" τραγούδι EVER !
Aπ'την πιο μεγάλη μου αδυναμία.
Μ'όσους έχουμε πιει μερικά ποτάκια, ξέρουν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου