Σ'αυτό το album , βρίσκονται τα 2 πιο συγκλονιστικά λεπτά , τραγουδιού που άκουσα φέτος , και μιλάω για τα πρώτα 2 λεπτά του "Of Moons, Birds & Μonsters" που είναι με διαφορά το καλύτερο track του Oracular Spectacular , και που εξακολουθεί να μου προκαλεί την ίδιας έντασης ανατριχίλλα , όπως την πρώτη φορά που βρέθηκα αντιμέτωπός του....
Τέτοια τραγούδια , νιώθω πραγματικά ότι πρέπει κατά ένα περίεργο τρόπο να τα "αντιμετωπίσω" .....κι όχι απλώς να παριστάνω τον ψύχραιμο ακροατή ....γιατί ΠΟΤΕ δεν υπήρξα τέτοιος , και δεν τρέφω και κανέναν ιδιαίτερο σεβασμό για ανθρώπους που λειτουργούν ή κρίνουν καλλιτεχνικά με "ψυχραιμία" ..... και νηφαλιότητα...
Η ψυχραιμία είναι ....για το πόκερ.....και νηφαλιότητα είχε ο Αργύρης Καμπούρης όταν εκτέλεσε ελεύθερες βολές στον αξέχαστο εκείνο τελικό του 1987 , κόντρα στην Σοβιετική Ένωση....
Αυτά ....
Κατά τα άλλα ?? Πάρε κόσμε να'χεις .....Electric feel , Time to Pretend , Kids etc....
Depecher's picks of the Album: Tα είπα όλα ...νομίζω....
3 σχόλια:
Ούτε κλασσική μουσική δεν ακούω ψύχραιμα...
Σου σφίγγω το χέρι για το μινι-μανιφέστο, και δηλώνω 100% μαζί σου!
Προσωπικό αγαπημένο του άλμπουμ (και της χρονιάς εδώ που τα λέμε) το 'Kids'.
@dark tyler:nice to meet you....
@stratos:χαίρομαι....man...
Δημοσίευση σχολίου