Βlues , αληθινές ιστορίες ,Western άρωμα και αρκετή διάθεση για jamming από τον "πολύ" Jack και την παρέα του....Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το "Consolers of the lonely" ....
Η λεπτομερέστατη αφήγηση ενός πραγματικού μελό , όπως περιγράφεται στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου , με τίτλο "Carolina Drama " , τα "blues" ενός "πλουσιόπαιδου, και οι πολλές και διάφορες "αποχρώσεις του μαύρου" [που όντως υπάρχουν...] είναι τα πιο δυνατά σημεία του δίσκου...
Αν σ'αυτά προστεθεί η σιγουράντζα-μανιέρα [που πάντα πιάνει στο κοινό που απευθύνεται ο Jack..] του "You don't understand me " [...Ω..τί προτοτυπία θεέ μου !!!!]και ο ήχος των σπιρουνιών μαζί με μπόχα φτηνής Μεξικάνικης τεκίλας , του "The switch and the spur" τότε ολοκληρώνεται το παζλ ,και ο ακροατής πάει ήσυχος σπιτάκι του ,να ξαναζεστάνει στο φούρνο τον κιμά με τα φασόλια που τόσο πολύ λατρεύει να τρώει μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά....Καμία απορία ...Κανένα ερωτηματικό...Αυτό τώρα καλό είναι?
Πέρα απ'την πλάκα , ο δίσκος δεν είναι και του "πεταματού" , αλλά αυτός ο τύπος , όταν δεν κατακρεουργεί στα live το "Crazy" των Gnarls Barkley και το "Bang ,bang my baby shot me down " της Nancy Sinatra θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσει , ποιον γουστάρει να μιμείται περισσότερο....Τον R.Plant , τον Dennis de Young ή τον Steve Tyler....? ? ?
Y.Γ : Σαν σήμερα το 1979 , η θεά Kate , έδωσε την πρώτη της συναυλία .....[γυναίκα ζωής και θανάτου για τον Depecher , όπως και το ακόλουθο άσμα....με τα δελφίνια]
1 σχόλιο:
Προσκυνούμε τη θεά Kate!
Δημοσίευση σχολίου