Οι πάσης φύσεως αθλητικογράφοι ανά τον κόσμο , ανεξαρτήτου θρησκεύματος , σεξουαλικής ταυτότητας και συλλογικών προτιμήσεων , συνηθίζουν να επαναλαμβάνουν σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται , το γνωστό κλισέ , ότι δηλαδή , "το ποδόσφαιρο , είναι το σημαντικότερο απ'όλα τα υποτιθέμενα , υπόλοιπα - δευτερεύοντα πράγματα σ'αυτή τη ζωή" .
Φυσικά , η μουσική αν και συνδέεται σε πολλές περιπτώσεις με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το ποδόσφαιρο , δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία πραγμάτων , για τον εξής απλό λόγο : Δεν είναι δευτερεύον , αλλά πρωτεύον .
Ο gone4sure.wordpress.com , που έχει κυριολεκτικά οζονοποιήσει την έννοια της μουσικής , ταυτίζοντάς την με την ίδια του την ύπαρξη και δίνοντάς της εφάμιλλη αξία με στοιχεία απολύτως απαραίτητα για την συντήρηση και επιβίωση του ανθρώπινου οργανισμού , όπως το νερό και το οξυγόνο , έχει ιδρύσει εδώ και 9 χρόνια τον θεσμό της blogovision και νιώθω πραγματικά ικανοποίηση και τιμή που συμμετέχω σ'όλο αυτό το μουσικό πάρτι , απ'την πρώτη χρονιά , μέχρι και φέτος...
Ομολογώ πως έχω συνδέσει κάθε χρόνο , την περίοδο από 20 Νοεμβρίου , μέχρι και 20 Δεκεμβρίου τα τελευταία 9 χρόνια , με την Blogovision , μιας και είναι μάλλον ότι πιο ενδιαφέρον μου συμβαίνει , ακόμα και σε μουσικά μέτριες σεζόν , αφού η καύλα της "λίστας" , είναι κανονική πρέζα για κάθε μουσικόφιλο που σέβεται τον εαυτό του και δεν κόβεται με τίποτα....
Πολλές φορές γίνεται και υποσυνείδητα , εκεί που τρως , κοιμάσαι ή ...άντε να μην πω.....
Προσωπικά , έχω ήδη μετανιώσει για κάποια απ'αυτά που θα δείτε στα 20 καλύτερα albums του Depecher , αλλά 2 εβδομάδες πριν , ορκίστηκα να μην ξαναβάλω χέρι , γιατί άκρη δεν βγαίνει και "ω γέγονε γέγονε".....
Εξάλλου μέσα στο 2015 που τελειώνει όπου να'ναι , ο Μεγάλος Βούδας που τα τελευταία χρόνια λειτουργεί σαν κάτι παραπάνω από πνευματικός μου , με συμβούλεψε να "βασανίζομαι με μέτρο" και να προσπαθώ με σύνεση , σεβόμενος πάντα την διαδικασία ....
Η σοφία που απαιτείται κάθε φορά , έτσι ώστε να ισορροπείς μεταξύ προσπάθειας και αποτελέσματος , θέλει τεράστια αυτοπειθαρχία και κατακτιέται πολύ δύσκολα και ύστερα από μεγάλη επιμονή και προσήλωση , όπως εξάλλου κι όλα τα σημαντικά πράγματα σ'αυτή τη ζωή.
Λίγες μόνο ώρες πριν ξεκινήσει και το φετινό countdown , ακούω για χιλιοστή πεντηκοστή πρώτη φορά το "One Evening " της Feist και κυριολεκτικά νιώθω να με κατακλύζει η αντιοξειδωτική του δράση , δημιουργώντας μου ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση , ότι πάλι έκανα το "σωστό" , αλλά και να μην το έκανα ....δεν πειράζει ....γιατί κάποτε θα γίνει κι αυτό , αλλά και να μην γίνει , πάλι δεν τρέχει τίποτα....γιατί "the pleasure was mine.."
Τελικά όμως , κι επειδή στο βάθος , είμαι άνθρωπος των παραδόσεων , η Seinabo Sey θα είναι η μιγάδα- κυρία που θα επιλέξω για να χτυπήσει το φετινό Bong.....
Καλή ακρόαση.....
2 σχόλια:
Unleash hell!
hahaha.....
Δημοσίευση σχολίου