To 1980 , οι B-Movie απ'το Mansfield της Αγγλίας , κυκλοφορούσαν σ'ένα μικρό label (Dead Good Records) τα πρώτα τους singles , λίγο πριν συμμετάσχουν στην ιστορική συλλογή της Some Bizzare μαζί με Depeche Mode , Soft Cell, Blancmange,The The και άλλα τότε πρωτοεμφανιζόμενα group , σηματοδοτώντας μια για πάντα , την μετάβαση του Μεγάλου Νησιού , απ'το Punk , σε κάτι άλλο , που μπορεί μέχρι τότε να μην είχε ακριβές όνομα ,ταυτότητα και χαρακτήρα , αλλά ερχόταν με ορμή και αποφασιστικότητα για ν'αλλάξει τελικά τα πάντα .
Το όνομα "B-Movie", είναι εμπνευσμένο από ένα έργο του Andy Warhol , ενώ ο τίτλος για το single "Nowhere Girl" που λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και με την ετικέτα της Some Bizzare , πάρθηκε από μία νουβέλα της Angela Huth, που το 1970 , προσπαθούσε να μεταναλύσει, τα συναισθηματικά αδιέξοδα μιας γυναίκας, μετά το δεύτερο διαζύγιο και να καθορίσει τον ρόλο που τελικά έπαιξαν οι άνδρες στη ζωή της...
Το tempo ,οι μετρημένες κιθάρες, τα αιχμηρά πλήκτρα και τη φωνή του Steve Hovington δεν συνιστούν καμιά τρελή επιτομή ή καινοτομία στη μουσική , αλλά ειλικρινά αυτό είναι κάτι που έρχεται σε δεύτερη μοίρα, γιατί οι προτεραιότητές μου τα τελευταία χρόνια, κλείνουν περισσότερο προς το ατόφιο κι όχι κατ'ανάγκη προς το "σπουδαίο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου