The Music Of Life (let the countdown begin and the bells ring...)

Σε λιγότερο από 24 ώρες , ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση με τα καλύτερα album της χρονιάς που φεύγει. Ο Depecher, έφτασε σ'έναν απ'τους πιο επιβλητικούς, βουδιστικούς ναούς παγκοσμίως κι εντυπωσιασμένος απ'τον χρυσό , την ομορφιά και το "μέγεθος" , χτυπάει τις καμπάνες ,που σημαίνουν την έναρξη του φετινού countdown.
 Όπως κάθε χρόνο , έτσι και φέτος, θα ψηφίσω εντελώς παρορμητικά , συναισθηματικά και με μοναδικό γνώμονα τα δικά μου γούστα και προτιμήσεις , που δεν σταματούν να μ'εντυπωσιάζουν και κάποιες φορές να με τρομάζουν. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα αλλά ούτε κι απογοητεύτηκα με τους δίσκους του 2013. Πολλές "παλιές καραβάνες" επανεμφανίστηκαν με αξιοπρέπεια , ο hardcore ηλεκτρισμός ,εκτός από τους προφανείς λόγους ύπαρξής του, απέκτησε ενίοτε νόημα και μελωδία ,το ακαταλαβίστικα κουραστικό avant-garde mania κάποιων, μου φάνηκε αρκετά πιο προσιτό,κοντινό και ουμανιστικό, ενώ κάποιες σχεδόν χρεοκοπημένες "ορχήστρες" , βρήκαν συμπαραστάτες σε ορκισμένους τραγουδοποιούς ή σε themes από ακυκλοφόρητα soundtracks ,και η αλήθεια έλαμψε σε πολλές των περιπτώσεων.
 Η αλήθεια και η μουσική , έχουν πολλά κοινά και είναι σχεδόν συνυφασμένες με την ίδια τη ζωή , αφού ζωή χωρίς έστω κάποια ψήγματα αλήθειας δεν υπάρχει , ενώ ποτέ και κανένας δεν έκανε σπουδαία μουσική χωρίς να είναι αληθινός , όσο επώδυνο κι αν αποδεικνύεται τελικά κάτι τέτοιο.
Ο Cerrone  , η δικιά μου , εντελώς νέα προσωπική εμμονή , περιγράφει πιο κάτω τη "μουσική της ζωής" , δανειζόμενος (τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ...) λίγο απ'την γοητεία του φοβερού παραγωγού Τom Moulton και της  απίστευτης έμπνευσης που είχε στην διασκευή , του La Vie En Rose με την Grace Jones , που είχε προηγηθεί ένα  χρόνο νωρίτερα .
Εξάλλου,ένα  "χρυσό άγγιγμα" του Βούδα , είναι πάντα ευπρόσδεκτο...
Stay tuned.