The Whole Thing Started With Rock'n'Roll And Now It's Out Of Control

Έφυγε και ο Ray Manzarek. To "όργανο" του σπουδαιότερου αμερικάνικου group όλων των εποχών ! Aπό το δεύτερο προσωπικό του album ,(στο οποίο μεταξύ άλλων συμμετείχε και η άγνωστη τότε Patti Smith) και είχε σαν τίτλο "The Whole Thing Started With Rock'n'Roll And Now It's Out Of Control" του 1974 , θυμήθηκα ξανά μερικές από τις καλύτερες στιγμές της solo καριέρας του.

My name is Giovani Giorgio , but everybody calls me Giorgio...

Το "φαινόμενο" Moroder , έχει αναλυθεί πολλές φορές στο παρελθόν και κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται περισσότερο.....
Ο τύπος είναι ο Godfather της ηλεκτρονικής μουσικής και οι Daft Punk , έκαναν ίσως την πιο έξυπνη κίνηση της καριέρας τους , καλώντας τον απλά να μπει στο στούντιο μαζί τους και να τους αφηγηθεί μερικά πράγματα για τη ζωή του και τη μουσική.
Μάλλον ο δίσκος της χρονιάς ή καλύτερα το γεγονός της χρονιάς .

Υ.Γ: Οι Depeche , ήταν αξιοπρεπέστατοι και πραγματικά πέρα των προσδοκιών μου και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν χιλιάδες "πρωτάρηδες" στη Μαλακάσα , μου έμειναν μόνο θετικές εντυπώσεις. Ήταν η 4η και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου , τελευταία φορά. Αλλά αυτό , είναι το λιγότερο....

Give Me Tonight - Shannon

Mε τα ίδια ακουστικά...

35 χρόνια με τα ίδια ακουστικά .
Αυτά δεν είναι ακουστικά . Είναι το μοναδικό ίσως "φωτοστέφανο" που καυχιέμαι ότι έχω φορέσει στη ζωή μου και μάλιστα Kenwood ...
Αξεσουάρ ζωής , αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς  μου , φυσική προέκταση του κρανίου μου και σύντροφος παντοτινά πιστός.
Mου τα πρωτοφόρεσαν στο κεφάλι , μόλις πρόλαβα καλά-καλά να σταθώ όρθιος και ελπίζω αυτοί που κάποτε θα μου τα βγάλουν , να τους φερθούν όμορφα, να τα ιδρώσουν και να τα τιμήσουν δεόντως ....
Θυμάμαι ότι το πρώτο τραγούδι που άκουγα μετά μανίας ,ύστερα απ'την καταλυτική επίδραση του μπαμπά , ήταν το "ob-la-di, ob-la-da" , αγνοώντας φυσικά , συγκρότημα και album.
Εκστασιασμένος επαναλάμβανα τις ακροάσεις , ξανά και ξανά , με το χαμόγελο κάθε φορά να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου και με μια περίεργη αίσθηση ικανοποίησης , κάποιας σχεδόν γενετήσιας ανάγκης , η οποία αργότερα, πήρε διαστάσεις κανονικής εξάρτησης.
"Θα το κουφάνετε το παιδί στο τέλος..." , συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου στη μάνα μου, βλέποντάς με ,  ν'απολαμβάνω τα δυνατά ντεσιμπέλ για ώρες ατελείωτες , κάθε μέρα...
Τελικά , είχε δίκιο.
Με "κούφαναν" και ησύχασαν....
Παρακολούθησα χτες , αποσπάσματα από ένα εξαιρετικό ντοκυμαντέρ , για το Ν. Καζαντζάκη .
Είναι συγλονιστικό να βλέπεις αυτόν τον ξερακιανό να δίνει συνέντευξη στα γαλλικά !
Ο άνθρωπος αυτός , θα είναι για πάντα η προσωποποίηση του αληθινού , του πυρίμαχου , του αδιάβροχου  και η φράση που επέλεξε να είναι γραμμένη πάνω στον τάφο του , δηλ. "Δεν ελπίζω τίποτα , δε φοβούμαι τίποτα , είμαι λέφτερος" , είναι ακριβώς η απάντηση που θα έδινα  , σε κάποιον που θα με ρώταγε , τί ακριβώς περιμένω να δω μεθαύριο στη Μαλακάσα.
Θα είναι η 4η φορά  και μάλλον η τελευταία και γνωρίζω εκ των προτέρων , ότι με τους αποχαιρετισμούς δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά.
Ό,τι κι αν δω ή ακούσω την Παρασκευή το βράδυ  , δεν μπορεί να γκρεμίσει  με τίποτα , όλα όσαν έχουν χτιστεί μέσα μου εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
Όχι από πείσμα ή εμμονή , αλλά από ιδιοσυγκρασία.
Ψυχραιμία λοιπόν και κατανόηση.....

Δεν είναι αργία , είναι ανεργία....

T'αστέρια ποτέ δεν κοιμούνται.
Νεκρά ή ζωντανά.
Ζαχαρωτοί επίδεσμοι , αυχενικές τύψεις, στομαχικά άλγη και κυτταρίτιδες σε εγκεφαλικούς φλοιούς με υποψία μετάστασης σε α-ζωτικά όργανα που έχουν ήδη σκουριάσει απ'τις πολλές βροχές και την κάκιστη συντήρηση.
Ο κόσμος, πάντα θα είναι λιγότερο μικρός απ'όσο νομίζουμε  και πολύ πιο μεγάλος απ'όσο μας συμφέρει .
Η γενιά μου , δεν άλλαξε ποτέ της τίποτα, εκτός από μάρκα προφυλακτικών και αυτοκινήτων.
Γι'αυτό και την θεωρώ χειρότερη , ακόμα κι απ'αυτήν του 1-1-4 ή αν προτιμάτε "γενιά του Πολυταχνείου", όχι τόσο από πλευράς έλλειψης επαναστατικότητας ή ριζοσπαστικότητας , αλλά πολύ απλά , επειδή ένας σημερινός 35άρης , θα πεθάνει σίγουρα πολύ πιο δυστυχισμένος απ'την πρώην γκόμενα του Γ. Κιμούλη .
Η αλήθεια συρικνώνεται σε αστεία επίπεδα και όλοι έχουν μάθει πλέον πώς "στήνεται" ένα αξιοπρεπές πιάτο, βιτρίνας Τουρκολίμανου.
Όλοι έγιναν ξαφνικά masterchef της ίδιας τους της μιζέριας , ανακυκλώνοντας ασήμαντες ατάκες και φλερτάροντας με σιλικονάτες ασημαντότητες.
Κατεψυγμένα μυαλά με μπαλσάμικο του κώλου και γλώσσα αδιάκριτη , σχεδόν ενοχλητική.
Τ'αυτιά μονίμως βουλωμένα .
Χτες κατέθεσα επιτυχώς τα απαραίτητα δικαιολογητικά , για την ανανέωση του διαβατηρίου μου και θυμήθηκα την αντίστοιχη στιγμή του 2008.
Έφυγε ένα βάρος από πάνω μου , νιώθωντας παράλληλα πως τα 100 ευρώ που πήρα σαν δώρο απ'τη μαμά για τα γενέθλιά μου , έπιασαν τουλάχιστον τόπο ....στα παράβολα....