Tου Ασώτου

Του Ασώτου σήμερα και κατά τη γνώμη μου, για να καταλήξεις ένα αξιοπρεπές ρεμάλι της κοινωνίας , θα πρέπει πρωτίστως να έχεις περάσει με άριστα τις εξετάσεις, του "καλού παιδιού" , του "φλώρου", του "σπασίκλα" και του εκνευριστικά politicaly correct .
Το 99,9 % των ανθρώπων στο Δυτικό κόσμο , έχουν υιοθετήσει εδώ και πολλά χρόνια ως μέρος ενός "κοινωνικά αποδεκτού" lifestyle , το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή , πρώτα περνάνε απ' τη φάση του "ατίθασου-κωλόπαιδου" (βλέπε εφηβεία & φοιτητικά χρόνια) και μετά γίνονται οι "σωστοί" οικογενειάρχες με ορθές πολιτικές απόψεις ,ανορθόγραφη λογική, πολυμορφικά αυτοκίνητα, ομόλογα , μετοχές  και ενεργειακά τζάκια.
Σε πολλές περιπτώσεις , καταλήγουν αρχηγοί κρατών ,σοβαροί επιστήμονες , golden boys ή απλά psycho-συμπλεγματικές προσωπικότητες.
Η ασωτεία , δεν έχει ουδεμία σχέση με κάποια μορφή επαναστατικότητας ή αντιδραστικότητας.
Ο Forest Gump για παράδειγμα , μπορεί να μην υπήρξε ποτέ του άσωτος , αλλά ήταν όντως επαναστάτης γιατί έκανε πολλές προσωπικές υπερβάσεις.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου(καλή του ώρα..) από την άλλη , δεν υπήρξε ποτέ του επαναστάτης , αλλά έζησε εν μέρη  ως άσωτος, άσχετα με το γεγονός ότι το οικονομικό του υπόβαθρο του επέτρεψε να μην υποστεί ποτέ του κάποια δήλωση μετανοίας ή μια ντροπιαστική επιστροφή με την ουρά στα σκέλια στην πατρική αγκαλιά...
Θέλουν δε θέλουν να το παραδεχτούν κάποιοι , τίποτα στη ζωή δεν είναι free και εννοώ χωρίς το ανάλογο αντίτιμο ή κόστος και δεν το συνδέω απαραίτητα με κάποια οικονομική συναλλαγή σε χαρτονομίσματα , χρυσό ή βαρέλια πετρελαίου.
Το "γραμμάτιο" που απορρέει από την πιο απλή , καθημερινή συνήθεια ρουτίνας , μέχρι τις πιο βαρύνουσες επιλογές μας , είναι εκεί , περιμένει ατσαλάκωτο και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να εξοφληθεί στο ακέραιο και  αδιαπραγμάτευτα.
Η ευτυχία απ'τον συμβατικό ψυχαναγκασμό και η απόλυτη ελευθερία απ'τη μοναξιά και τη μιζέρια , απέχουν πολλές φορές ελάχιστα.
Η μποέμικη ζωή δεν νομίζω ότι είναι συνώνυμο του "ό,τι φάμε , ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ.." .
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν υπάρχει το περίφημο "point of no return" για μερικά πράγματα και δεν αναφέρομαι σε ανθρώπινα  συναισθήματα , αλλά κυρίως σε εικόνες που μένουν για πάντα αποτυπωμένες στη μνήμη και σε υλικές-σαρκικές απολαύσεις και εγκεφαλικά φετίχ που δημιουργούν σοβαρές εξαρτήσεις.
Ο άσωτος υιός , επέστρεψε στην πατρική θαλπωρή διότι πολύ απλά, ξέμεινε από "καύσιμα" .Δεν νομίζω ότι βασανίστηκε ιδιαίτερα από τύψεις ή ενοχές .
Σε κάθε άλλη περίπτωση , θα συνέχιζε ακάθεκτος τα γλέντια μέχρι τελικής πτώσεως και θα είχε μείνει στις θρησκευτικές μας παραβολές , ως ο  "μέγας φιλάνθρωπος" ή κάτι τέτοιο , που βοηθούσε τους φτωχούς και έδινε τροφή και στέγη στις άπορες μητέρες ...(με το αζημίωτο φυσικά)