H Ρώμη, που για πολλούς δεν θα χάσει ποτέ το στέμμα της "αιώνιας πόλης", μου φάνηκε πως αγκομαχεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια ένα μύθο που για να πω την αλήθεια, ποτέ δεν με γοήτευσε ιδιαίτερα, αφού από τη φύση μου προτιμώ τα πιο "μαζεμένα" πράγματα, και η Ιταλία έχει πολλά τέτοια...
Πρωϊνό εσπρέσσο στην Piazza del Popolo, λίγα μέτρα πιο κάτω απ'την Piazza de Spagna που αρνιόταν πεισματικά να ξυπνήσει Κυριακάτικα(είναι γνωστό ότι οι βεντέτες μισούν το πρωϊνό ξύπνημα) με συνοδευτικό το "Theme Οf Rome", το ορχηστρικό, ομιχλώδες πιράνχα, των Danger Mouse & Daniele Luppi,
ν' ακούγεται σαν μωρό που μόλις γεννήθηκε με καισαρική τομή, απ'τα σπλάχνα του Moriconne.Βρώμικο και τρισάθλιο μετρό, επιστροφή στο αεροδρόμιο-τερατούργημα και επιβίβαση στο airbus της απαράδεκτης Alitalia με προορισμό το Κίεβο.
Μια πόλη, που βαδίζει πιστά στα χνάρια της Μόσχας και σε 2-3 χρόνια θα μιλάμε πλέον για μια ρέπλικα της Ρώσικης πρωτεύουσας, ίσως στο πιο rustic.
Φαρδιά πεζοδρόμια, πεντακάθαροι δρόμοι, όμορφη αγορά με φτηνή βότκα, φρέσκο χαβιάρι και τον πιο νόστιμο καπνιστό σολωμό που έχω δοκιμάσει ever !
Borsch, pelmeni και μαφία, πανάκριβα αυτοκίνητα και φτηνά σουπερ-μάρκετ για την πλειοψηφία των Ουκρανών που περπατάνε πολύ, γιατί το Κίεβο προσφέρεται για περπάτημα και χάζι στους δρόμους, στις βιτρίνες και στους ανθρώπους που έχουν εντελώς διαφορετική "κοψιά" απ'αυτήν που έχουμε συνηθίσει στη Μεσόγειο.
Μία απ'τις μεγαλύτερες κατάρες που υπάρχουν σ'αυτή τη ζωή, είναι να μην αντέχεις τη θέα του όμορφου, πέρα απ'τα συνηθισμένα στάνταρ σου και να προσπαθείς να το υποβιβάσεις.
Αφού ψάχτηκα αρκετά, διαπίστωσα ευτυχώς ότι δεν κουβαλάω τέτοια απαίσια μιζέρια μέσα μου και καθησύχασα τον εαυτό μου, βρίσκοντας άλλοθι για άφεση αμαρτιών, για πολλές απ'τις μαλακίες που έχω κάνει...
Άκουσα για τελευταία φορά το Concertο N0 2 για πιάνο,του Rachmaninov , και ξύπνησα ζαλισμένος στην Αθήνα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου