Αποφράδα....Νύχτα...

Δυστυχώς , ό,τι χειρότερο ήταν ποτέ δυνατόν να συμβεί την 12η Μαϊου στο γαμώ-Τerra Vibe , συνέβη....
Το αγαπημένο μας group δεν εμφανίστηκε ποτέ στην σκηνή , και όλοι μείναμε "κάγκελο" , βλέποντας έναν άνδρα , και μια γυναίκα που εκτελούσε και χρέη μεταφράστριας , να πλησιάζουν το μικρόφωνο που προοριζόταν για να αγγίξει τα χείλη του Dave....
Σε δύο πράγματα θα ήθελα μόνο να σταθώ....
1. Στο ότι αυτά συμβαίνουν , και διαφωνώ κάθετα με όσους ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ άρχισαν τις αποδοκιμασίες και τις ρίψεις μπουκαλιών στην σκηνή ....Κι ο Dave άνθρωπος είναι , και στο φινάλε ό,τι και να του συνέβη , that's it...Όλοι εσείς που αρχίσατε αβίαστα να ξεστομίζετε μπινελίκια ,αφορίζοντας ελαφρά την καρδία τους D.M , και που ο θυμός φανερά υπερκέρασε την στενοχώρια σας, [ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...], καλό θα ήταν να αναθεωρήσετε τις μουσικές σας προσλαμβάνουσες , και να την ψάξετε αλλού....Το ύφος και η φιλοσοφία των Depeche δεν ταιριάζει με την στάση σας....γιατί πολύ απλά ξεχνάτε εύκολα....Πολύ εύκολα....
Με την πρώτη στραβή , ξεχνάτε τις έντονες συγκινήσεις , τα δάκρυα , και τις ανατριχίλλες που η παρέα απ'το Basildon του Essex , μας προσφέρει απλόχερα εδώ και 30 σχεδόν χρόνια....
Οι Depeche , ποτέ τους δεν απευθύνθηκαν σ'αυτή την κάστα ανθρώπων ... που ξεχνούν ....και δεν συγχωρούν.....που με την πρώτη δυσκολία , το γυρίζουν στις κωλοτούμπες.....
Oι Depeche , δεν είναι για κωλοτούμπες....ούτε για χοροπηδηχτά πάρτυ , όπως πολλοί τα εννοούν....
Όποιοι νομίζουν το αντίθετο , λυπάμαι , αλλά μάλλον δεν έχουν καταλάβει το παραμικρό , όλ'αυτά τα χρόνια.....
2. Δηλώνω απερίφραστα και με κάθε συναίσθηση των λόγων μου , πως : ΓΑΜΙΕΤΑΙ Η DIDI MUSIC , η χειρότερη διοργανώτρια συναυλιών EVER , που αδιαφορεί για το πώς θα εισέλθουν, πού στον ΠΟΥΤΣΟ θα παρκάρουν ,πού θα ΚΑΤΟΥΡΗΣΟΥΝ , και πώς στο ΔΙΑΟΛΟ θα ΕΞΕΛΘΟΥΝ 20.000 άνθρωποι , από έναν χώρο σαν το Terra - Vibe , έχοντας ουσιαστικά μόνο μία πόρτα ανοιχτή....αναγκάζοντας τον κόσμο να μεταμορφώθεί σε κασκαντέρ , πηδώντας μάντρες και συρματοπλέγματα , και περπατώντας πάνω στην Εθνική Οδό , βάζοντας σε κίνδυνο πολλές φορές την ίδια του την ζωή.....
Προσωπικά , ήταν τέτοια η πίκρα και η στενοχώρια μου προχτές , που ήθελα να πεθάνω ....να εξαφανιστώ από προσώπου γης.....και το μόνο πράγμα που δεν μου ήρθε στο μυαλό , ήταν να αποδοκιμάσω....[με τί φωνή άλλωστε...αφού δεν έβγαινε ούτε λέξη....καθώς ανέπνεα μετά βίας...]
Τί να κάνουμε όμως....??
Το αίμα νερό δεν γίνεται.....Γίνεται ?
To ξέρω πως θα τρέξω σαν σκυλάκι , again...and A G A I N , όποτε , και όπου αποφασίσουν να μας αποζημιώσουν , για την προχτεσινή μεγάλη πίκρα ....
Και να είστε σίγουροι πως θα το κάνουν....γιατί αυτοί ...ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ....[σαν μερικούς μερικούς...]
Kαλή ανάρρωση....Dave...NOTHING CAN STAND BETWEEN US ....