Τους Japan και ιδίως τον D.Sylvian ποτέ μου δεν τους συμπάθησα ιδιαίτερα ...ή μάλλον καλύτερα, ποτέ μου δεν τους έδωσα και ιδιαίτερη σημασία...
Δεν ξέρω , ίσως να φταίει το γεγονός ότι η πρώτη μας επαφή , ήταν πριν από κάμποσα χρονάκια με το " Oil on Canvas " , που όσο να'ναι "μου 'κατσε" λιγάκι βαρύ....Όχι πως δεν μ'άρεσε , αλλά όπως και να το κάνουμε , ο συγκεκριμένος δίσκος ,δεν είναι από τα πράγματα που κάνουν κάποιον να θέλει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να "ψάξει" να βρει τί στο διάολο συμβαίνει μ'αυτούς τους τύπους...
Τελοσπάντων , ασφαλές συμπέρασμα με τους JAPAN είναι σχεδόν σίγουρο , πως δεν βγαίνει...Εντελώς περίεργη-ξεχωριστή φάση ...Ένα trip-άκι στο οποίο ο ακροατής είναι δεδομένο πως θα πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα[τα] προσέγγισης , χωρίς κάποιο ιδιαίτερο δέλεαρ , και δίχως να περιμένει το φοβερό και τρομερό feedback...
Οι JAPAN είναι κατ'εξοχήν ένα συγκρότημα με "ύπουλο" ήχο , και μελωδίες "βραδείας αποδέσμευσης" αν εξαιρέσει κάποιος την περίοδο που έκαναν παρέα στο L.A με τον hit-maker Morroder...Απαιτούν "ξεκούραστα" αυτιά και άδειο στομάχι για να λειτουργήσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ευρηματικότητα και το ταλέντο δεν υπάρχουν σε αφθονία...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου