The Riddle - Nik Kershaw

Τώρα κανονικά , λέμε καλό χειμώνα....(?)
Εξ'άλλου , Φθινόπωρο γιοκ , αφού απ'ότι φαίνεται μας  "τελείωσε", αντιγράφοντας  τις νέες εμπνεύσεις του πάλαι ποτέ frontman των Blur.
Το κλίμα στο Ellada , θέλουν δε θέλουν μερικοί , έχει αλλάξει προς το τροπικό κι αντί να το εκμεταλλευτεί αυτό ο πρωθυπουργός της χώρας , κάθεται κι ασχολείται μονίμως με μαλακίες , τρέχοντας στην ΔΕΘ και αναθέτοντας συστηματικά , σε κακάσχημους και βαθιά ατάλαντους ανθρώπους ,την εκπροσώπησή μας στο εξωτερικό.
Το καλοκαίρι που πέρασε  , έπαιξα με μουσικά "σιγουράκια" (χρησιμοποιώντας  στοιχηματικό όρο..) και κατά κάποιο τρόπο δικαιώθηκα, αφού ήθελα κάτι να με αποφορτίσει επειγόντως, να με  τονώσει ψυχολογικά και να πάρει από πάνω μου όσο το δυνατόν περισσότερη υγρασία , που σε πολλές των περιπτώσεων , ήταν κάτι παραπάνω από επώδυνη.
Επανεκτίμησα, επικές εισαγωγές κομματιών , όπως αυτή του "Nights On Broadway" των Βee Gees , που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα εξακολουθεί να προκαλεί τις ίδιες  ανατριχίλες στη σπονδυλική μου στήλη, ενώ δεν πέρασε Αυγουστιάτικο απόγευμα που ν'απουσιάζε απ'το playlist μου, το "Here I Am Baby(come & take me)" των UB40 ....(γεράσαμε ρεεεεεεεε)
Εν τέλει , μου φαίνεται ότι βρήκα κάτι σαν το μόνιμο καταφύγιό μου, στο "The Riddle" του Νick Kershaw .
O Nik Kershaw , σίγουρα δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση καλλιτέχνη (και σ'αυτό, δεν  συμβάλλει η δεδηλωμένη λατρεία του Elton John στο πρόσωπό του...) και το The Riddle , σίγουρα δεν είναι απλά ,άλλο ένα pop τραγουδάκι των 80's .
Μπορεί ν'ακούγεται  αρχικά ανάλαφρο, σαν σκωτσέζικο κιλτ , που κουνιέται από'δω κι από 'κει με το παραμικρό αεράκι , αλλά εσωκλείει μέσα στην αρμονική  αινιγματικότητά του , τεράστια δύναμη , ισορροπία και κάλλος.
Νοηματικά , θα έλεγα εντελώς αυθαίρετα , ότι μοιάζει με την Brit-σουρεαλιστική απάντηση, στην υπερεκτιμημένη "ειρωνία", του λατινικού "Mas Que Nada"  .(αόριστα και τα δύο..)
Όσοι επιχείρησαν να βγάλουν άκρη , απλά μεταφράζοντας τους στίχους , πήραν τ'αρχ...μου ...
Το συγκεκριμένο τραγούδι , δεν απευθύνεται στους μουσικούς τεχνοκράτες ή σ'αυτούς που ντε και καλά νιώθουν επιτακτικά την ανάγκη, να μεταφράζουν τη μουσική και τους στίχους  σε κάποιο επιβεβλημένο "νόημα" ή συμπέρασμα.
Τί σχέση έχει το "δια ταύτα" με την απόλαυση , ακόμα προσπαθώ να το καταλάβω...και μάλλον δεν θα το αντιληφθώ ποτέ.
"Wise men ...fold.."
Δείξτε επιείκεια για το video παρακαλώ, γιατί μας βγήκε λιγάκι "κουνημένο"...