Through The Looking Glass-This Town Ain't Big Enough For Both Of Us

Το "Through The Looking Glass", ξεκινάει με τη διασκευή στο πιο αναγνωρίσιμο ίσως τραγούδι των Sparks, που το 1974 έκαναν το δικό τους breakthrough, με το 3ο στη σειρά album τους,(το πρώτο, με την ετικέτα της Island) με τίτλο "Κimono My House" και παραγωγό τον Muff Winwood, τον μεγαλύτερο αδερφό του Steve Winwood.

Οι Sparks, παρά το γεγονός ότι δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν μουσικά στο L.A στα late 60's, με τις ευλογίες του Todd Rundgren, ήταν ένα απ'τα ελάχιστα αμερικάνικα συγκροτήματα της εποχής που δεν δίσταζαν σε κάθε ευκαιρία, να εκφράζουν δημόσια τον θαυμασμό τους, για ό,τι συνέβαινε στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού από βρετανικά συγκροτήματα, όπως οι Kinks, οι Pink Floyd και οι Who.

Η διασκευή στο "Τhis Town Ain't Big Enough For Both Of Us", ραφινάρει πανέμορφα το glam/rock των αδερφών Μael, προσθέτει νεύρο, post/punk ρυθμό,προάγοντας τα καταπληκτικά κρουστά του Budgie και τις φωνητικές-γαργάρες,( σήμα κατατεθέν) της Siouxsie.

Cover Version Rate: 7/10

Through The Looking Glass- The Introduction

Μπορεί ν'ακούγεται εντελώς παιδικό ή αφελές , αλλά νιώθω τεράστια συναισθηματική φόρτιση ξεκινώντας το αφιέρωμα στο "Through The Looking Glass", κάτι που πιθανότατα συμβαίνει, γιατί ήθελα μανιωδώς να ξεκινήσω και να ολοκληρώσω επιτέλους, με τον τρόπο που περίπου είχα στο μυαλό μου, ένα καθαρά προσωπικό τάμα, στον κατά τη γνώμη μου,πιο σπουδαίο δίσκο με cover versions όλων των εποχών !

Η αξία του "Through The Looking Glass" , που σε 38 ημέρες από σήμερα, γιορτάζει αισίως τα 25 χρόνια απ'την κυκλοφορία του στη Μ.Βρετανία,καθώς και η θέση που το έχω τοποθετήσει στο μυαλό και κυρίως στην καρδιά μου, έχουν σίγουρα καθαρά υποκειμενικά κριτήρια, αλλά θέλω να πιστεύω, πως και πολλοί από εσάς εκεί έξω που δεν μοιράζεστε απαραίτητα τη δική μου τρέλα με τη Siouxsie, θ'ακούσετε και θα διαβάσετε τις επόμενες εβδομάδες αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, που για μένα έχουν πάρει προ πολλού, συγκλονιστικές διαστάσεις.

Λίγα λόγια για το δίσκο: To "Through The Looking Glass" , κυκλοφόρησε στις 2 Μαρτίου του 1987, σχεδόν ένα χρόνο μετά το "Tinderbox" και ενάμισι περίπου χρόνο πριν το "Peepshow".

H αρχική ιδέα, ήταν η δημιουργία ενός E.P, με διασκευές που άρεσαν στο group, αλλά επειδή το πράγμα "τσούλησε" καλύτερα απ'το αναμενόμενο κι οι πρώτες ηχογραφήσεις στο studio φάνηκαν να βγαίνουν εύκολα κι αβίαστα, η Siouxsie, o Steven κι ο Budgie αποφάσισαν να το προχωρήσουν κι άλλο.

Γιατί είναι τόσο σπουδαίο : Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά στα τραγούδια που αποφάσισαν να διασκευάσουν, καταλαβαίνει πολλά πράγματα για το ύφος, το προφίλ και τον τρόπο που ένα απ'τα πιο ουσιαστικά ασυμβίβαστα συγκροτήματα όλων των εποχών, αντιλαμβάνονταν τη μουσική.

Γίνεται επίσης αντιληπτό, ότι η μουσική και γενικότερα η τέχνη , δεν έχει και ΔΕΝ πρέπει να έχει σύνορα,ταμπέλες και καλούπια .

Ουσιαστικά δεν υπάρχει concept. Αντ'αυτού, βασιλεύει η πιο ευνομούμενη αναρχία ever.

Ο πατροπαράδοτος, σκληρός αμερικάνικος νότος κι οι ανθισμένες μανόλιες της αναγέννησης.

Το glam-rock βαγόνι, σ'ένα rollercoaster με οδηγό τη βιόλα της Jocelyn Pook !

To club 100, το Whiskey A Go-Go και το CBGB σ'ένα joint !

To ιερό βιβλίο της ζούγκλας και ο ηλεκτρονικός-ανελέητος, αυτοκινητόδρομος του Dusseldorf !

Βasement tapes, μυρωδιές από ζεστό αίμα, ένα ξεχασμένο "όπλο",μεταλλαγμένα blues και παράξενα...φρούτα με μυρωδιά Ν.Ορλεάνης.

Δηλαδή, σκέτη μαγεία ! !

Πώς θα γίνει : Απ'αυτή την Παρασκευή, και κάθε Παρασκευή για τις επόμενες 10 εβδομάδες,(όσα δηλαδή και τα τραγούδια του δίσκου) θα παρουσιάζεται μέσα απ'το άθλιο αυτό blog, ένα κομμάτι τη φορά, σ'αντιπαραβολή με την αυθεντική εκτέλεση,(όπου αυτό είναι δυνατόν....ελέω youtube) καθώς και κάποιες βασικές πληροφορίες για κάθε track ξεχωριστά.

Εν τέλει: Το "Through The Looking Glass" , δεν είναι ένας απλός δίσκος με διασκευές.(βλέπε Toto).

Εσωκλείει μέσα του, τεράστιο μουσικό πλούτο, κληρονομιές αιώνων από φαινομενικά ετερόκλητα είδη, παντρεύει επαναστάσεις, αναμοχλεύει συγγένειες, αλλά προπάντων αναδεικνύει το αυθεντικό και το πρωτότυπο, μορφώνοντας τον ακροατή με παραβολές αξιοζήλευτες στην εκφορά του λόγου και τον τρόπο που αυτές δίνονται.

Stay tuned...

Dusty Springfield - Donnez Moi ( Give It To Me)

To 1982, τρία χρόνια μετά το "Living Without Your Love", πέντε χρόνια πριν την συνεργασία της με τους Pet Shop Boys και οκτώ χρόνια πριν το "Reputation", η Dusty, έχει συμφιλιωθεί πλέον στην ιδέα , ότι κάθε φορά που είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει ένα νέο της album, η εταιρεία με την οποία έχει υπογράψει συμβόλαιο, θα πουληθεί, θα συγχωνευτεί ή θα βαρέσει κανόνι...

Έτσι λοιπόν, το "White Heat", κυκλοφορεί εν τέλει κάτω από την ετικέτα της Casablanca Records, μιας εταιρείας με Disco προφίλ, μόνο στην Αμερική και τον Καναδά.

Τη μερίδα του λέοντος στις συνθέσεις των τραγουδιών , έχει ο Jean-Alain Roussel, ενώ την παραγωγή, συνυπογράφει η ίδια , μαζί με τον Howard Steele και το τελικό αποτέλεσμα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, απ'αυτό που η Dusty είχε συνηθίσει το φανατικό κοινό της μέχρι τότε.

Το πρώτο τραγούδι, με τίτλο "Donnez Moi" , είναι κατά γενική παραδοχή, ό,τι πιο αναπάντεχο, προκλητικό και ασυνήθιστο για τα δεδομένα της Dusty, λαμβάνοντας υπ'όψη το ρεπερτόριό της τα προηγούμενα χρόνια και παραπέμπει περισσότερο σε συνεργασία Moroder/Summer ή σε κάποιους pop-νεορομαντικούς της εποχής , που τα synthesizer ήταν το βούτυρο στο ψωμί τους.

Δεν υπάρχει άλλο τραγούδι, στο οποίο η σπουδαιότερη λευκή φωνή όλων των εποχών, να ξεστομίζει ατάκες του στυλ..."έλα να μου το δώσεις" , "γάμησέ με" ή "χύνω-χύνω-χύνω"(στα γαλλικά βεβαίως..).

Νομίζω πως μόνο η Dusty, θα κατάφερνε να πει ένα τέτοιο , κατ'ουσίαν Disco-καψουροτράγουδο, χωρίς όχι μόνο να γελοιοποιηθεί, αλλά να κάνει τον ακροατή να ανατριχιάζει και να μένει με το στόμα ανοιχτό, νομίζοντας ότι πρόκειται για το πιο αληθινό και βαθιά εξομολογητικό, ερωτικό ξέσπασμα EVER !

Ίσως σ'αυτό να έπαιξαν σημαντικό ρόλο και τα προσωπικά της βιώματα, αφού ο πουριτανισμός και η υποκρισία, την ανάγκασαν μια ζωή να είναι τρομερά εσωστρεφής, μη θέλοντας να δώσει τροφή για σχόλια που αφορούσαν την ερωτική της ζωή, που μόνο straight δεν ήταν...

Κάθε φορά που ακούω, στη μέση κάπου του τραγουδιού, τη φράση "tu penses jamais..", νιώθω τη συνεσταλμένη ωμότητα, μιας πραγματικά περήφανης ντίβας με αριστοκρατικό στυλ , που όμοιά της ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξει ...JAMAIS ! ! !

Πέρα όμως απ'το συγκεκριμένο track, το "White Heat" είναι ένας καταπληκτικός δίσκος(ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου της Dusty) που τα έχει όλα .

Pop, Rock, Disco, νεορομαντισμός και New Wave, τραγουδάρες όπως τα "Time Again And Again", "I Don't Think We Could Ever Be Friends" , "Don't Call It Love" και συναίσθημα που χτυπάει κατευθείαν νεύρο !

Credits: 1). To "Loosing You(Just A Memory)", δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή παλαιότερή της επιτυχία. Είναι διασκευή σ'ένα τραγούδι του Elvis Costello,("Just A Memory") που αρχικά κυκλοφόρησε ως b-side στο single "Νew Amsterdam" του 1980 και αργότερα συμπεριλήφθηκε στη συλλογή του με τίτλο "Ten Bloody Marys & Ten How's Your Fathers".

2).Στη σύνθεση του "I Don't Think We Could Ever Be Friends", σεβαστό μερίδιο έχει και ο Sting(ναι...ο γνωστός ! !μπρρρρ...) ο οποίος είχε συνεργαστεί ξανά με τον Jean-Alain Roussel, στο album των POLICE , "Ghost In The Machine" του 1981, όπου ο Roussel, παιζει πιάνο στο κομμάτι , "Every Little Thing She Does Is Magic".

I Migliori Auguri,από πίσω...

Το ξέρετε ότι με τις ευχές δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά. Τις περισσότερες φορές με κάνουν και νιώθω ηλίθιος.
Οι μέρες αρχίζουν και πάλι να μεγαλώνουν, αν και αυτή τη στιγμή αισθάνομαι περισσότερο σαν βαμπιριασμένος τσάτσος,που τρώει κοτόσουπα σε πλαστικό στην Ακομινάτου,(λίγο κλεμμένο αυτό το τελευταίο, αλλά μ'αρέσει αυτή που κάποτε το'γραψε...) παρά σαν τον Captain Beefheart στο τρελό θηριοτροφείο.
Θέλω οπωσδήποτε μέσα στο 2012, να κάνω ένα αφιέρωμα στο "Through The Looking Glass" των Siouxsie & The Banshees, track by track, αφού για μένα είναι ο καλύτερος δίσκος με cover versions , όλων των εποχών.
Το επόμενο post, θα ρίναι αφιερωμένο στο πιο provocative-sexy κομμάτι που είπε ποτέ η Dusty Springfield, από έναν δίσκο, με αριστουργηματικές ερμηνείες, της καλύτερης γυναικείας φωνής EVER, που θα μείνει όμως για πάντα κάτω απ'τη σκιά του Memphis...
Ξεκινάω το 2012 μ'αυτά που αγαπάω πραγματικά πολύ.
Τις 2 γυναίκες που λατρεύω, για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά,που όμως θα τις έχω τοποθετημένες για πάντα στο μυαλό μου, ως δύο απ'τα πιο ζωτικά , συγκοινωνούντα δοχεία της μουσικής μου παιδείας.
Η Αγία, προσωπική μου Τριάδα...(αν σ'αυτές προστεθεί κι η Kate), αδιαίρετη και ομοούσια, για πάντα !
Άντε και με μια ευχή-επιθυμία, για το "Νέον Έτος" που παίζει πιο κάτω...
This is...HARD(G)ORE ! !