Μου φαίνεται πως ο Jim Carrey στο "The Truman Show", είναι μια πολύ light εκδοχή των σημερινών παγκοσμιοποιημένων(και με το νόμο) μεθόδων παρακολούθησης, των συστημάτων ελέγχου και των έντεχνα κατασκευασμένων "ειδήσεων", καθώς και του τρόπου που αυτές διαρρέουν, όποτε κάποιοι(πολύ οικονομικά ισχυροί) θεωρήσουν πως "ο κόσμος πρέπει επιτέλους να μάθει την αλήθεια"...
Ο μοσχαναθρεμμένος Dominique, αποτελεί το πιο πρόσφατο(αν και τραγελαφικό) παράδειγμα, για το πόσο "εύκολα" μπορούν κάποιοι, όποτε κι αν θελήσουν, να καταστρώσουν το απόλυτο "στήσιμο", διαλύοντας καριέρες και ζωές που οι ίδιοι αποφάσισαν να χτίσουν πάνω σε συγκεκριμένα πρόσωπα και φυσικά οι ίδιοι αποφασίζουν για το πότε και πώς, θα τις πάρουν πίσω !
O ξερακιανός, μουσάτος, αρματωμένος κύριος, που εξέπνευσε όπως λένε, κάπου στο Πακιστάν, το κτίριο Ν0 7 στο πάλαι ποτέ World Trade Center, o φουκαράς που δεν πρόλαβε να συνοδεύσει τη γυναίκα του στο μαιευτήριο, ο Lars Von Trier, η επικείμενη ευθυγράμμιση των πλανητών, κι ένα σωρό άλλα καθημερινά ή όχι γεγονότα, συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο ψηφιδωτό που συναγωνίζεται σε τραγικότητα τα "Short Cuts" του R.Altman και ξεπερνάει σε ένταση το "Do The Right Thing" του Spike Lee.
Μοιάζει πολύ τρομακτικό, αλλά έχω την εντύπωση πως αν μπεις στο στόχαστρο κάποιων ανθρώπων, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ξεφύγεις....
"Κι οι φήμες λένε..."όπως προφητικά κάποτε έγραφε η Κ.Γ.
Σ'αυτό το κλίμα, τα "πράσινα καλοκαιρινά μήλα" των Fleet Foxes μου θύμισαν το ακουστικό κρεσέντο των Simon & Garfunkel στο "Wednesday Morning 3 A.M",και ενώ στην αρχή ψιλοεκνευρίστηκα με την όλη φάση, στη συνέχεια ενέδωσα στα "The Shrine/An Argument"(ο τύπος τραγουδάει πραγματικά πολύ καλά εδώ!) και "The Plains/Bitter Dancer".
Μου άρεσαν επίσης ύστερα από καιρό οι Foo Fighters(το "Dear Rosemary" το έχω τιμήσει δεόντως!), ενώ βρήκα εντελώς αχρείαστη και λάθος επιλογή, τη συνεργασία της θεάς Stevie Nicks με τον Dave Stewart, που αντί να απογειώσει τη φωνάρα της, μάλλον θολώνει τα νερά...
Εν τέλει,και για να μην φλυαρώ άλλο,η "ζημιά" έγινε από 'κει ακριβώς που περίμενα...
Η Alison , τραγουδάει το "Last Goodbye" όπως μόνο μία Siouxsie θα μπορούσε να κάνει, κάνοντας κάποιους να σέρνονται δικαιολογημένα στα πατώματα, αφού πρώτα σιγουρευτούν ότι έχουν κλείσει καλά τις πόρτες κι έχουν τραβήξει όλες τις κουρτίνες.
Δεν μπορεί ν'αφορά όλους αυτό το τραγούδι ρε γαμώτο !Δεν γίνεται να είναι για όλους και μάλλον δεν θα τραγουδηθεί ποτέ μαζικά, σε τεράστια στάδια.
Ευτυχώς...
