Another One Bites The Dust...

Aυτή η μακάβρια στήλη, τείνει να γίνει μόνιμη, αφού τις τελευταίες μέρες, έχει πέσει "θανατικό" εκεί έξω....
Φτου-φτου-φτου....
Αν και ποτέ μου δεν υπήρξα fan, ούτε του ίδιου, ούτε των Thin Lizzy, του αξίζει σίγουρα ένα farewell, έτσι για την τιμή της ηλεκτρικής κιθάρας, που αν μη τί άλλο, υπήρξε η προέκταση του χεριού του....
Είχε τζαμάρει και με τους Traveling Wilburys στο "She's My Baby", εκτός των άλλων, και νομίζω ότι μια "Ισπανική Κιθάρα", είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να προσφέρει το άθλιο αυτό blog, στον αιώνιο Ιρλανδό-"loner" που μας αποχαιρέτησε στα 58 του.
Ελπίζω την επόμενη εβδομάδα να μην ξαναχρειαστεί να γράψω στο "another one bites the dust"....

Αnother One Bites The Dust....

Πάει κι αυτός ....

"Τα διαμάντια είναι παντοτινά" !

Το έμαθα προχτές το μεσημέρι, από το Θείο Γ.(ως συνήθως...) και μόλις τώρα, πήρα το μπαμπά μου τηλ. για να του κάνω "γνωστά τα νέα".

Εκείνος, τέρας ψυχραιμίας, και προσωποποίηση της κυνικότητας, με ρώτησε το εξής άσχετο:"Ρε μαλάκα, δε κρυώνεις εκεί πέρα ? Και καλά εσύ, ο σκύλος πώς τη βγάζει ?"

Εγώ προσπαθώντας να προσποιηθώ τον ψύχραιμο, του απάντησα πως "δεν κρυώνω στο Λαγονήσι, αλλά ζεσταίνομαι στη Νίκαια", κι εκείνος έβαλε τα γέλια....

Τον πληροφόρησα επίσης για το κατόρθωμα της Adelle, που από 19, έφτασε αισίως τα 21, κάνοντας όλο το Μ. Νησί να τιμά και τα 2 l.p της, μέσα στο Top 10 της εβδομάδας που διανύουμε, και τέλος τον καληνύχτησα, λέγοντάς του πως αφού ακόμα δεν έχει αξιωθεί να γίνει παππούς, θα μπορεί κι αυτό το καλοκαίρι να κάνει ανενόχλητος τις διακοπές του στη Σαντορίνη, πίνοντας ανέμελα όσα gin & tonic (δεν)του επιτρέπει ο καρδιολόγος του.....

Πιο κάτω, παίζει ένα απ'τα προσωπικά μου instrumental obsessions, για έναν απ'τους μεγαλύτερους "cowboy", (όχι μόνο του "μεσονυχτίου") που γνώρισε ποτέ η μουσική βιομηχανία.

Με πολύ αγάπη, κι ας μην είναι απ'τη Ρωσία.....
Ζούμε στ'αλήθεια,μονάχα δυο φορές?