Στοργή , προδέρμ , και Τalc-SOUL ! ! !

Μ'αυτό το φαινομενικά αθώο - χαζοχαρούμενο τραγουδάκι , τελείωσε η χτεσινή μέρα , γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα , και κατά τις 7.00 το πρωί , εκεί που πραγματικά ψάχνω να βρω έναν καλό λόγο για να ανοίξω και τ'αριστερό μου μάτι , να'σου πάλι τα ίδια ατίθασα κωλοπαιδάκια ....η Natalie κι ο Henry ....

Τις τελευταίες μέρες έχω κυριολεκτικά ξε-soul-ιάσει....Περιμένω να πληρωθώ γιατί έχω μείνει πανί με πανί....Τα τελευταία ευρώ επενδύθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και ελάχιστη σκέψη , σε καμιά δεκαριά συλλογές σαν αυτή ....

Το νέο μου obsession , ακούει στο όνομα Leon Ware [παραγωγός -δημιουργός φοβερών και τρομερών πραγμάτων , μεταξύ των οποίων και το κλασσικό album του Marvin Gaye "I want you"] που γνώρισα με το καταπληκτικό "That's why i came to California " ,από μια soul-συλλογή της Atlantic , με κομάτια από το '75 μέχρι το '82 ...

Eπειδή όμως είναι Δευτέρα , και έρχεται καύσωνας , θα αρκεστώ στο "Teardrops are Falling" της "μικρής" Natalie και του επίσης "νιάνιαρου" Henry ....που με κάνουν να ξεχνάω το γεγονός ότι ο καινούργιος δίσκος της Aimee Man , μάλλον δεν θα κυκλοφορήσει ΠΟΤΕ στην γαμώ-χώρα μας , και ότι οι Fleet Foxes νομίζουν ότι έπιασαν τον Δεσπότη απ'τ'αχαμνά .....[βγάζω αφρούς με κάτι τέτοια..]

Χίλιες φορές το ειλικρινέστατο ,"Touch me , I'm going to Scream Pt. II" των Μy Morning Jacket...[μ'αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι και θα είναι σίγουρα μέσα στο φετινό summer-soundtrack του Depecher....] Τί πιο φυσιολογικό ????? χαχαχαχαχα !!!!

Καλή εβδομάδα καθάρματα ....[άλλες τρεις έμειναν....]

Wedding Song

Στις 5 Ιουλίου , ένας καλός φίλος παντρεύεται....

Το συγκεκριμένο post , είναι αφιερωμένο στον Producer ....που αν υπάρχει ένα πράγμα στον κόσμο για το οποίο κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει , είναι ότι ΔΕΝ είναι "large"....O Γιάννης είναι η προσωποποίηση του large , όπως και να τον δει κάποιος .....Απ'έξω, από μέσα , πλαγίως , οριζοντίως και καθέτως . Ένα κράμα από το "Refugee" του Tom Petty που τόσο αγαπάει , [και καλά κάνει ] σε συνδιασμό με μια Aerosmith-ική ιδιοσυγκρασία και αρκετές Jagger-ικές ψυχώσεις [είπαμε ...κανείς δεν είναι τέλειος..] τον κάνουν πολλές φορές να μην το πολυσκέφτεται να "τραβήξει" από 17 ...ή να ανοίξει ένα δεύτερο μπουκαλάκι Johnny στις πέντε το πρωϊ .... έτσι για να βρει πρόσφορο έδαφος , η τελευταία μακαρονάδα που θα καταβροχθήσει ..."στον Παχό".[θα πεθάνω με την απορία γι'αυτόν τον Παχό ρε μαλάκα....!!!!]

Την Diamanda την έχω δει μόνο μια φορά , αλλά για να της αρέσουν οι Depeche , μάλλον καλός άνθρωπος θα είναι....[ελπίζω αν τύχει και την ρωτήσω για το αγαπημένο της τραγούδι , να μην μου ξεφουρνήσει κάνα "Route 66" και χάσω πάσα ιδέα...]

Οι ευχές ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο ....Δεν μου βγαίνει στο προφορικό ρε παιδί μου ....Νιώθω εντελώς ηλίθιος , ξεστομίζοντας τσιτάτα του στυλ , "να ζήσετε " , "καλούς απογόνους" κτλ...κτλ....[by the way ....παιδιά , το προσκλητήριο είναι εξίσου απαράδεκτο με τον τίτλο του Blog"pantrevomai.blogspot.com"....Μου βγάζει κάτι σε έντυπο E9 , απόδειξη πληρωμής του T.E.B.E και τέτοια ...]

Τέλοσπάντων , είναι γνωστή η απέχθεια του Depecher για τον "κοντό με την φυσαρμόνικα"[aka Bob Dylan..] και ιδίως για την εμετική χροιά της φωνής του....

Παρ'όλα αυτά , το "Wedding Song" από το album του 1974 Planet Waves , δεν είναι απλώς το καλύτερο wedding song EVER , αλλά είναι και το μοναδικό κομάτι του Dylan , που όχι μόνο δεν με ενοχλεί η φρικαλέα φωνή του , αλλά δεν μπορώ να το φανταστώ να το τραγουδάει κάποιος άλλος , εκτός απ'αυτόν....Δεν είναι εξάλλου τυχαίο , ότι είναι απ'τα ελάχιστα , ίσως και το μοναδικό του τραγούδι που δεν θυμάμαι να το έχω ακούσει σε διασκευή....

Έχω κοζάρει ένα γαμάτο μπλέντερ σε ίνοξ , για πολύ industrial coc[k]tails , και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να σας το κάνω δώρο, γεμάτο με cd , αν δεν έχετε βγάλει την γνωστή "λίστα-γάμου" ....που διευκολύνει καταστάσεις ....[αν υπάρχει όντως λίστα , δώσε details...]

Καλή συμβίωση λοιπόν , με μπόλικο αλατοπίπερο και όσο το δυνατόν λιγότερη βαρεμάρα....

Πιο κάτω , το απόλυτο wedding song ....και μία απ'τις καλύτερες συνθέσεις του Dylan EVER ...[μαζί με το "my back pages " , που είναι πολύ αγαπημένο....]

Υ.Γ : Ακόμα έχω τύψεις για το δερμάτινο ρε γαμώτο....Δεν με βοηθησες όμως και 'συ...καθόλου....

Kαι επειδή όπως είδα στον κατατοπιστικό χάρτη σας , η απόσταση μεταξύ εκκλησίας και σπιτιού , είναι μικρή , το παρακάτω τραγουδάκι , είναι ό,τι πρέπει για το αυτοκίνητο... μέχρι να φτάσετε στο "Chappel of Love "[γιατί στην επιστροφή προς το σπίτι , κανείς δεν εγγυάται ότι θα τραγουδάτε ξέγνοιαστα....χαχαχαχα!!!] . Tρία λεπτά "δρόμος" , πριν ορκιστείτε οριστικά και αμετάκλητα ότι δεν θα είστε ποτέ πια μόνοι....Όλα τ'άλλα είναι λεπτομέρειες.... Εnjoy..my friend....
Θεές οι Dixie Cups .....

Μπετόβεν...[η μουσική που μ'άρέσει]

Ένα απ'τα πιο "δύσκολα" κομάτια που έχω ακούσει στη ζωή μου , είναι το Κοντσέρτο Νο2 για πιάνο , του Rachmaninoff...

Ένας απ'τους πιο "δύσκολους" δίσκους που έχω ακούσει ποτέ , είναι το "Bitches Brew" του Miles Davis....

Το "Harmacy" των Sebadoh , είναι ένα απ'τα πιο άχρηστα πράγματα που έχω αγοράσει ποτέ στην ζωή μου , [... το 1996] και κάθε φορά που τυχαίνει να πέσει το μάτι μου πάνω του , γαμωσταυρίζω κι εκνευρίζομαι σαν να συνέβη χτες....Ανεξήγητα πράγματα , γιατί έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε , και κανονικά θα έπρεπε να έχει παρέλθει η τσαντίλα .....Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο ...Το "κρατάω" όπως και πολλά άλλα "ασήμαντα" πράγματα , ξεχνώντας πολύ πιο σημαντικά .... Έτσι είναι ...Καθένας με την τρέλα του....Έτσι λειτουργώ και με τους ανθρώπους .....Εκεί που "με παίρνει" φυσικά .....

Τις τελευταίες μέρες για παράδειγμα , δεν μου βγάζεις απ'το μυαλό ότι το "Aerial" της Kate Bush απ'το ομώνυμο album , έχει "δανειστεί" αρκετά απ'το "Beethoven [i love to listen to] "που υπάρχει στο "Savage" των Eurythmics του '87 ....

Παραλογίζομαι τώρα ή όχι ???? Πάντως , αν προσέξει κανείς εκεί γύρω στο τέταρτο λεπτό του τραγουδιού , τα σαρδόνια χαχανητά της Annie Lennox , και τα αντίστοιχα της Kate Bush στο "Aerial" , θα καταλάβει τί εννοώ....

Καλό Σ.Κ σε όλους....

Την Τετάρτη 25 Ιουνίου , το post , θα είναι εξ'ολοκλήρου αφιερωμένο στον Dearest Friend "PRODUCER"[όπως του είχα υποσχεθεί] που σε δεκαπέντε μέρες από τώρα ....θα ντυθεί "Γκρουμ".....

My mistakes were made for you

Όταν άκουσα το "The Age of the Understatement" , χαμογέλασα για δύο λόγους.

Πρώτον , γιατί με χαροποιεί ιδιαίτερα να βγαίνει ένας τόσο καλός δίσκος με ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ , κι όχι με δήθεν υπερνοηματικές μαλακίες σαν αυτές που βομβαρδιζόμαστε καθημερινά μέσα στο χάος των νέων κυκλοφοριών , και δεύτερον , γιατί πάντα μου άρεσαν πολύ οι Gerry & the Pacemakers και οι Moody Blues ....back in the 60's.....

Ο Alex και ο Μiles λοιπόν , φτιάχνουν εδώ πέρα ένα χαρμάνι με βασικά συστατικά OΛΟΚΛΗΡΟ το "In search of the Lost Chord " των Moody Blues , και ενορχηστρώσεις πανομοιότυπες με αυτήν του George Martin στο "Don't Let the Sun Catch you Crying" των Gerry & the Pacemakers. Αν σ'όλα αυτά προσθέσετε ολίγη από Scott Walker και μια "ιδέα" από Bowie , έχετε πάρει μια χορταστική μυρουδιά , περί τίνος πρόκειται.....Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια ...Και λέω δυστυχώς , γιατί παρ'όλο που εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι αξιόλογο , οι συγκρίσεις με το παρελθόν είναι αναπόφευκτες , και ξαναγυρνάμε πάλι στα ίδια...Είναι εκνευριστικό , όσο καλό κι αν είναι το καινούργιο , να σε γυρνάει πάλι πίσω....Μπορείς όμως να κάνεις κι αλλιώς ???Έχει "μαλλιάσει" η γλώσσα του Θείου Γ. να τα λέει , χρόνια τώρα....

Πιο κάτω "παίζει" το αγαπημένο κομάτι του Depecher ....Ευθυνόφοβο , μεταθετικό ,κι αναποφάσιστο.....

Y.Γ: Γαμάτο Εξώφυλλο ! ! ! !

Chris Rea - Tennis

-"Do you like Tennis " ???

-"Yes i do.."

Επιστροφή όπως ακριβώς τα είχα προγραμματίσει....

Ο Μάιος , ο μήνας των τελικών , ευτυχώς ξεκουμπίστηκε , παίρνοντας μαζί του την μανιοκαταθλιπτική αύρα του τελευταίου δεκαημέρου , αφήνοντας μας όπως παραδοσιακά είθισται , στα κρύα του λουτρού ....να ψαχνόμαστε ....

Το μοναδικό πράγμα που πραγματικά απολαμβάνω τον Mάιο , είναι η κρύα θάλασσα , και η σχετική άνεση που υπάρχει ακόμα στις παραλίες , καθώς οι απανταχού Ελληνάρες , βουτούν μόνο όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 40 βαθμούς κελσίου και το νερό να έχει γίνει κάτουρο απ'την πολυκοσμία και τον αρρωστιάρικο Νοτιά....Στους 30 βαθμούς με το καθαρό Βοριαδάκι να δροσίζει την ατμόσφαιρα , απλώς πάνε για ηλιοθεραπεία [τρομάρα τους....] και μετά κατευθείαν για κοψίδια στα Καλύβια....Πάλι κακία έβγαλα ρε γαμώτο....Sorry...Τελοσπάντων...

Το Roland Garros ήταν πάντα κάτι που μου άρεσε , όχι τόσο γιατί είμαι fan του αθλήματος , ούτε γιατί απολαμβάνω τα υπέροχα ιδρωμένα κωλαράκια και βυζάκια των καλλίγραμμων αθλητριών , που σε κάθε χτύπημα της ρακέτας κυριολεκτικά ΒΟΓΓΑΝΕ , δίνοντας στο κοινό να καταλάβει την υπερπροσπάθεια που καταβάλουν , άσχετα αν μερικές φορές το "καβλώνουν" κιόλας ...άθελά τους .....

Το συγκεκριμένο τουρνουά μ'αρέσει , γιατί από μικρός τυχαίνει πάντα να νιώθω καλά αυτή την εποχή του χρόνου....Όλο και κάτι τελειώνει , και ίσως κάτι άλλο καινούργιο να ξεκινήσει...ή έτσι τουλάχιστον νομίζω.Κάθε χρόνο τέτοια εποχή , πάντα χάνω 3-4 κιλά , ξεθάβω απ'την ντουλάπα τα αγαπημένα μου λευκά παντελόνια και στέλνω στο διάολο τα μισητά χαλιά που στρώνει η μαμά μου κάθε Φθινόπωρο [θέλω δε θέλω....Η οδός Κυδαθηναίων είναι ότι πρέπει για μια νυχτερινή τσάρκα , και ειδικά αν τύχει και περάσεις έξω από παλιό Πλακιώτικο σπίτι με αυλή και γιασεμί , σου φτιάχνει όλη η διάθεση , ακόμα κι αν την ίδια μέρα σ'έχουν απολύσει απ'την κωλοδουλειά σου...[Αμήν και Πότε ????]

Καλωσήρθα , καλώς με βρήκατε , κι ο πάντα αγαπημένος μου Chris Rea , πιο κάτω , σ'ένα τραγουδάκι σχετικό με το Τέννις.....και την Super Sexy-Σέρβα ,Ana Ivanovic να είναι το φετινό φαβορί για να κατακτήσει το τρόπαιο.....Kαλό Σ.Κ ...και μην ξεχάσετε να δείτε τον τελικό το μεσημέρι της Κυριακής..