Kλειστό μέχρι αρχές Ιουνίου...

Το άθλιο αυτό blog , και ο πανάθλιος επινοητής του χρειάζονται λίγο χρόνο off....
To ένιωσα στο πετσί μου από χτες που άκουσα το "Daydreaming".....Όποιος δεν έχει ακούσει αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ [και λυπάμαι που γίνομαι κακός....] θα πεθάνει θεόστραβος μέσα στην μιζέρια και την κακομοιριά !!! Σοκαρίστηκα με το συγκεκριμένο τραγούδι , και πιστεύω πως είναι με διαφορά Ο,ΤΙ καλύτερο προέκυψε απ'την συνεργασία της Mary Isabel Catherine Bernadette O' Brien με τους Tennant-Lowe....
Tραγούδι ζωής και θανάτου για τον Depecher , που δυστυχώς δεν το βρήκε στο youtube....
Tα ξαναλέμε από αρχές Ιουνίου που θα ξανανοίξει το Blog...και θα'χω συνέλθει λιγάκι απ'το ΣΟΚ του "Reputation and Rarities"....
Au-revoir....και "Οccupy your Mind"....

Plastic Age - INTERFACE

Oποιοσδήποτε χαρακτηρισμός για το παρακάτω τραγουδάκι , είναι αποδεκτός.....Μέσα στο προσωπικό ΤΟΡ 20 του Depecher για την εβδομάδα που τελειώνει μαζί με τα "Pictures"-Scotch , "One night in love" - Joy Peters , την φοβερή διασκευή των Grass Roots στο "Mr.Jones [ ballad of a thin man ] του Β.Dylan , το "Electric Feel" των ΜGMT , κ.α .....

Η Ιtalo-Disco εκτός του ότι έχει φοβερή πλάκα , σου ανεβάζει τη διάθεση , και σε κάνει να βλέπεις με μεγαλύτερη "ελαφρότητα" το γεγονός ότι π.χ έχεις καβαντζάρει τα 32 , και "προκοπή δεν είδες"....

Υ.Γ: Προβοκάτορ , ενημέρωσε για το grand-opening του cookie-store και στείλε photo...

Producer , αρχές Ιουλίου , και με αφορμή την απόφασή σου να εγκαταλείψεις και με την βούλα των "ρασοφόρων" την εργένικη ζωή , θα σου γίνει special αφιέρωμα , με τραγουδάκια στο κλίμα των ημερών....[ξέρεις τώρα εσύ...."Death is not the end " και τέτοια...]

Συνενοήσου με τον Προβοκάτορ για τα κοκταίηλ γαρίδας που θα πρέπει απαραιτήτως να έχει ο μπουφές και φρόντησε τα κουφέτα να είναι.....chic

Μετράω ...δάκρυα...

Στην παρακάτω ιστορία , εμπλέκονται τα εξής ονόματα...
1)Τhe Rokes : Iταλικό , ροκ group , εξαιρετικά δημοφιλές στα μέσα της δεκαετίας του '60...που ήταν σχετικά γνωστοί και στην χώρα μας...
2)The Living Daylights :Βρεττανικό group-άκι της σειράς ....[σαν το JamesBond-ικό τραγουδάκι των A-ha]
3)Τhe Grass Roots : Aμερικάνικη GROUP-AΡΑ , εκπρόσωπος του ήχου του Σαν Φραντσίσκο στα μέσα της δεκαετίας του '60 , που στην αρχή ονομαζόταν "The Bedouins" , και μετά από μια πρόσμειξη με το συγκρότημα του Rob Grill τους "13th Floor" [ καμία σχέση με τους 13th floor Elevators] ,απέκτησαν την τελική τους μορφή...και έκαναν φοβερές επιτυχίες ...[βλέπε "Midnight Confessions", "I'd wait a million years" κ.α..]
4)The Skope : Ολλανδέζικο[Παναγιά βόηθα !!!!] ροκ κουϊντέτο ....
5)Τhe Drifters:Γνωστοί και μη εξαιρετέοι....
Οι Grass Roots λοιπόν , [συγκρότημα ζωής και θανάτου για τον Depecher], αφού έγιναν σχετικά γνωστοί με το τραγούδι "When were you when i needed you " ,έκαναν μεγάλη επιτυχία με το "Let's Live for today"[1968] , όπως ακούγεται πιο κάτω....
Δεν είναι όμως η εκτέλεση των Grass Roots η original version αυτού του τραγουδιού....Δεν είναι καν η πρώτη English-version , αφού το τραγούδι πρωτοακούστηκε στα Ιταλικά , από τους Rokes , το 1966, με τίτλο "Piangi con me" [δηλ. ΄"πλάνταξε μαζί μου"]...Αυτή είναι η αυθεντική εκτέλεση...
Μετά τους Rokes , ήρθε η σειρά των Skope , απ'την Ολλανδία , οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι ουσιαστικά που το έκαναν ευρέως γνωστό στην Ευρώπη με Αγγλικό στίχο , κάτω από τον τίτλο , "Be mine again"....
Mετά τους Skope ,και αφού οι Rokes αποφάσισαν να το διασκευάσουν και στ'Αγγλικά , αρχικά κάτω από τον τίτλο "Passing thru Grey" και τελικά ύστερα κι από κάποιες αλλαγές κατέληξαν στο να το βαφτίσουν "Let's Live for today" , ήταν η σειρά των Βρετανών Living Daylights , να το κάνουν σχετική επιτυχία...όπως ακούγεται παρακάτω ....
Λέγεται λοιπόν , ότι όταν οι Living Daylights διασκεύαζαν το "Let's live for today", κάποιο μέλος των Grass roots που έτυχε να βρίσκεται εκείνη την περίοδο στο Λονδίνο, ενθουσιάστηκε με το πιασάρικο ρεφρέν του "sha-la-la-la-la" και κάπως έτσι η "χάρη" του τραγουδιού των Rokes έφτασε μέχρι την Αμερικάνικη West-Coast....και όχι μόνο ...Το συγκεκριμένο τραγούδι , έχει διασκευαστεί από τους Ιάπωνες Tempters[κάτι σαν τους δικούς μας Charms] στα late 60's ,μέχρι Ισπάνο-latin και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους ....
Η ομοιότητά του με το αρκετά προγενέστερο "Ι Count the Tears"[1960] των Drifters , έδωσε αφορμές για σχόλια και κουτσομπολιά , που κατά την γνώμη μου δεν μπορεί να μην έχουν κάποια βάση....όσο κι αν ο Βοbby Posner των Rokes ορκίζεται πως πρόκειται για μια απλή σύμπτωση....Ακούγοντας το τραγούδι του Ben E. King και της παρέας του "φύλαξε τον τελευταίο χορό για πάρτη μου ..." πιο κάτω , ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του...

The girl from ...Ibadan

Tυχαίνει καμιά φορά στις ζωές όλων να μην έχουμε αξιολογήσει σωστά κάτι , του οποίου την ύπαρξη ΔΕΝ αγνοούμε , αλλά δεν την έχουμε "μετρήσει" όπως θα έπρεπε...

Tις τελευταίες δύο εβδομάδες , ανακάλυψα πως η Sade Adu , είναι ένα απ'αυτά....ή για να είμαι πιο ακριβής , το συγκρότημα "Sade" , [Stuart Matthewman, Paul Denman, Andrew Hale,Sade Adu] είναι ένα απ'αυτά....

Η Sade πάντα μου άρεσε πολύ , αλλά έπρεπε ν'αγοράσω το LoversLive [NYC] για να νιώσω αυτό το ανεξήγητα τρομερό impact ....Kαταλαβαίνεις τελικά πολλά , μα πάρα πολλά , από ένα Live....Απομυθοποιείς ή λατρεύεις για πάντα με αφοσίωση φανατικού μουσουλμάνου στο Κοράνι κάποιον ή κάτι....

Στην προκειμένη περίπτωση συνέβη το δεύτερο....

Δεν θέλω να υπάρχει ψυχή ζώσα στο σπίτι , όταν παίζει στην διαπασόν η θεϊκή διασκευή της στο "Why can't we live together" του Timmy Thomas , ή όταν ακούγεται το πρώτο κουπλέ στο "Fear" ....

"..blue is the colour of the red sky..."

H Sade Adu , μαζί με όλο το πακέτο που την ακολουθεί , μπαίνει με τα μπούνια στο προσωπικό γυναικείο Πάνθεον του Depecher ....μαζί με την Dusty , τη Siouxsie και την Julie...

Hρθε μάλλον το πλήρωμα του χρόνου , αφού τώρα που το καλοσκέφτομαι , δεν ήταν τυχαία η μεγάλη περιπέτεια που είχα με το "By your Side " πριν από 8 χρόνια.....Τί χαζός που ήμουν , νομίζοντας πως την είχα σκαπουλάρει.....Λάθος...

Καλπάζουσα μετάσταση ......my friend....Αυτή είναι η ΔΙΑΓΝΩΣΗ....Δεν την γλυτώνω με τίποτα .....

Ηoney & the Bees - Love Addict

Τραγούδι εβδομάδας για τον Depecher , και δίχως άλλο , η νέα εμμονή - εξάρτηση ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε , είναι το "Love Addict" , που ανακάλυψα [δουλειά δεν είχε ο διάολος...χαχαχα!!!]τυχαία σε μια φρεσκοαγορασμένη συλλογή [πρώτη φώτο από πάνω προς τα κάτω] με τίτλο "The Return Of the FunkSoul Sisters" [ τί πρωτότυπος τίτλος θεέ μου !!!... θυμίζει την "Επιστροφή του Μεγάλου Αφεντικού" με τον Bruce Lee !!!]

Oι "Ηoney & the Bees" ήταν ένα απ'τα άπειρα funk-soul-girl-groups που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια στα late 60's στην Αμερική και πιο συγκεκριμένα στην Φιλαδέλφια.

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ για τους fan του είδους , και συλλογές σαν κι αυτή , θα πρέπει ν'ακούγονται απ'την αρχή ως το τέλος , γιατί ποτέ δεν ξέρεις τί θα σου "σκάσει" στο next-track !!! Εξάλλου , πού στο καλό μπορεί κανείς να βρει αυτά τα τραγούδια ???Μόνο σε κάτι τέτοια απρόσμενα "εθιστικά" compilations , με πανάγνωστα ονόματα , που μπορεί ίσως στα επόμενα χρόνια να ακούσουμε σε καμιά καινούργια ταινία του Tarantino...[όταν αποφασίσει να γυρίσει το sequel του "Jackie Brown"]

Aπορώ ειλικρινά πώς το βρήκα στο youtube....Περίεργα πράγματα...

ΔΕΝ ΤΟ ΧΟΡΤΑΙΝΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ! ! ! !

The Long Blondes - Couples

Mετά το δυναμικό ντεμπούτο "Someone to drive you home" [2006] , η κοριτσοπαρέα απ'το Sheffield επιστρέφει με ακόμη μεγαλύτερη ενέργεια με το δεύτερο στην σειρά ολοκληρωμένο τους album "Couples" .

Στην εισαγωγή του "Century" , που είναι και το πρώτο τραγούδι του δίσκου , νομίζεις ότι κάπου εκεί μέσα συνυπάρχουν οι Chumbawamba εποχής "Τοp of the World" , αφού εντελώς συνειρμικά , έρχεται αυτομάτως στο μυαλό εκείνο το κοντοκουρεμένο ξανθό κεφαλάκι της Alice Nutter...Στην πορεία βεβαίως , και όσο τα λεπτά περνάνε , αν κάποια δικαιούται να έχει την μερίδα του λέοντος , όσον αφορά την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω στην φωνή και το όλο στυλ της Kate Jackson , αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη απ'την Debbie Harry....

H Debbie Harry και ολόκληρο το "Autoamerican" των Blondie [και όχι μόνο....] , θα μπορούσε άνετα να παρομοιαστεί με μια παλιά κάντιλακ, που εδώ έγινε "βίδες", επανασυναρμολογήθηκε με τρομακτική ευλάβεια και σεβασμό, ενώ της προστέθηκαν διπλές εξατμίσεις ολοκαινούργια καρμπυρατέρ και καλογυαλισμένες ζάντες αλουμινίου....

Το αποτέλεσμα κατά την γνώμη μου είναι ΓΑΜΑΤΟ ! ! ! Το νέο "κωλοφτιαγμένο" κάρο , τα πάει περίφημα , και το "Couples" είναι με διαφορά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μέχρι στιγμής μέσα στο 2008. Το "Guilt" είναι κομματάρα , και "παίζει" πιο κάτω.....

O N E

O Ηarry Nilsson , δεν ήταν ένας συνηθισμένος συνθέτης , και πάνω απ'όλα αποτελεί τεράστια αδικία να νομίζουν μερικοί πως Harry Nilsson σημαίνει αυτόματα "Without you"....και τίποτ'άλλο.

Εντάξει , αυτό ήταν μια απ'τις πολλές του επιτυχίες , όπως και η διασκευή του στο τραγούδι του Fred Neil "Everybody's talking"που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν της ταινίας "Μidnight Cowboy " .....

Δεν είναι όμως μόνο αυτά ....

Ο Nilsson έγραψε πληθώρα αριστουργημάτων που μπορεί να μην έγιναν επιτυχίες φοβερές και τρομερές στην Ευρώπη , αλλά στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του '60 , δεν υπήρχε σοβαρός μουσικός που να αγνοεί την ύπαρξή του....

Δεν είναι διόλου τυχαίο , πως σε μια συνεντευξη τύπου , όταν ρώτησαν τον John Lennon ποιος ήταν ο αγαπημένος του Αμερικάνος συνθέτης , εκείνος απάντησε δίχως να το πολυσκεφτεί ..." ο Nilsson" ...Κατόπιν , στην ίδια συνέντευξη , όταν ζητήθηκε από τον Paul McCartney να ονομάσει το πιο αγαπημένο του Αμερικάνικο συγκρότημα , εκείνος απάντησε επίσης χωρίς να το πολυσκεφτεί , " ο Nilsson..."

O Tarantino , που είναι γνωστός τρελός με την μουσική και το πάθος του ν'ανακαλύπτει συνεχώς τραγούδια ξεθάβοντάς τα πολλές φορές από σκονισμένα μπαούλα , είχε συμπεριλάβει το φοβερό κομμάτι του Nilsson "Coconut" στο soundtrack της ταινίας "Reservoir dogs" , ενώ στην ταινία του Μartin Scorsese "The Goodfellas" ακούγεται το καταπληκτικό "Jump into the fire" με τον Ray Liota να οδηγεί αφηνιασμένος και τίγκα στη κόκα , την ώρα που ελικόπτερα του FBI έχουν γίνει η σκιά του ....Το "Jump into the fire " βεβαίως δεν υπάρχει στο soundtrack της ταινίας , αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία....

Το "ONE" , είναι για τον Depecher τραγούδι ζωής και θανάτου , και μάλλον ό,τι καλύτερο έγραψε ποτέ του ο Nilsson....Υπήρχε στο album που κυκλοφόρησε το 1968 με τίτλο "Aerial Ballet" , και αν μπορούσα κάποτε να φτιάξω μια λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών , αυτό θα ήταν σίγουρα μέσα στα πρώτα 300....

Δεν έχει φυσικά καμία σχέση με το γλυκανάλατο "One" των U2...[ o Depecher δεν ασχολείται με τραγούδια που γράφτηκαν για να εξυμνήσουν την 1 θερμιδική αξία γνωστού αεριούχου αναψυκτικού...]

Το "ONE" του Νilsson , διασκεύασαν αργότερα και οι "Three Dog Night" , [..συγκρότημα ζωής και θανάτου για τον Depecher...] κάνοντάς το τεράστια επιτυχία....Όποιος έχει τον live δίσκο του συγκροτήματος από την συναυλία που είχαν δώσει στο "Forum" του L.A , πολύ πριν ο Μagic Johnson και η θρυλική παρέα των Λιμνανθρώπων γράψουν την δική τους ιστορία σ'αυτό το γήπεδο , καταλαβαίνει τί εννοώ....

Είναι τελικά το "ONE" o πιο "μοναχικός αριθμός " και το "YES " η "πιο θλιβερή εμπειρία που μπορεί να γνωρίσει κάποιος στην ζωή του" ? ? Μπορεί και όχι....

Το "ONE" είναι πάντως στα ΣΙΓΟΥΡΑ ένα απ'τα πιο αγαπημένα τραγούδια της ζωής μου...Το ακούμε πιο κάτω στην κλασσική πια διασκευή των "THREE DOG NIGHT ", όπως υπάρχει μέσα στο επίσης κλασσικό album τους "Golden Bisquits" του 1970.