Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Tου Ασώτου






















Του Ασώτου σήμερα και κατά τη γνώμη μου, για να καταλήξεις ένα αξιοπρεπές ρεμάλι της κοινωνίας , θα πρέπει πρωτίστως να έχεις περάσει με άριστα τις εξετάσεις, του "καλού παιδιού" , του "φλώρου", του "σπασίκλα" και του εκνευριστικά politicaly correct .
Το 99,9 % των ανθρώπων στο Δυτικό κόσμο , έχουν υιοθετήσει εδώ και πολλά χρόνια ως μέρος ενός "κοινωνικά αποδεκτού" lifestyle , το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή , πρώτα περνάνε απ' τη φάση του "ατίθασου-κωλόπαιδου" (βλέπε εφηβεία & φοιτητικά χρόνια) και μετά γίνονται οι "σωστοί" οικογενειάρχες με ορθές πολιτικές απόψεις ,ανορθόγραφη λογική, πολυμορφικά αυτοκίνητα, ομόλογα , μετοχές  και ενεργειακά τζάκια.
Σε πολλές περιπτώσεις , καταλήγουν αρχηγοί κρατών ,σοβαροί επιστήμονες , golden boys ή απλά psycho-συμπλεγματικές προσωπικότητες.
Η ασωτεία , δεν έχει ουδεμία σχέση με κάποια μορφή επαναστατικότητας ή αντιδραστικότητας.
Ο Forest Gump για παράδειγμα , μπορεί να μην υπήρξε ποτέ του άσωτος , αλλά ήταν όντως επαναστάτης γιατί έκανε πολλές προσωπικές υπερβάσεις.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου(καλή του ώρα..) από την άλλη , δεν υπήρξε ποτέ του επαναστάτης , αλλά έζησε εν μέρη  ως άσωτος, άσχετα με το γεγονός ότι το οικονομικό του υπόβαθρο του επέτρεψε να μην υποστεί ποτέ του κάποια δήλωση μετανοίας ή μια ντροπιαστική επιστροφή με την ουρά στα σκέλια στην πατρική αγκαλιά...
Θέλουν δε θέλουν να το παραδεχτούν κάποιοι , τίποτα στη ζωή δεν είναι free και εννοώ χωρίς το ανάλογο αντίτιμο ή κόστος και δεν το συνδέω απαραίτητα με κάποια οικονομική συναλλαγή σε χαρτονομίσματα , χρυσό ή βαρέλια πετρελαίου.
Το "γραμμάτιο" που απορρέει από την πιο απλή , καθημερινή συνήθεια ρουτίνας , μέχρι τις πιο βαρύνουσες επιλογές μας , είναι εκεί , περιμένει ατσαλάκωτο και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να εξοφληθεί στο ακέραιο και  αδιαπραγμάτευτα.
Η ευτυχία απ'τον συμβατικό ψυχαναγκασμό και η απόλυτη ελευθερία απ'τη μοναξιά και τη μιζέρια , απέχουν πολλές φορές ελάχιστα.
Η μποέμικη ζωή δεν νομίζω ότι είναι συνώνυμο του "ό,τι φάμε , ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ.." .
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν υπάρχει το περίφημο "point of no return" για μερικά πράγματα και δεν αναφέρομαι σε ανθρώπινα  συναισθήματα , αλλά κυρίως σε εικόνες που μένουν για πάντα αποτυπωμένες στη μνήμη και σε υλικές-σαρκικές απολαύσεις και εγκεφαλικά φετίχ που δημιουργούν σοβαρές εξαρτήσεις.
Ο άσωτος υιός , επέστρεψε στην πατρική θαλπωρή διότι πολύ απλά, ξέμεινε από "καύσιμα" .Δεν νομίζω ότι βασανίστηκε ιδιαίτερα από τύψεις ή ενοχές .
Σε κάθε άλλη περίπτωση , θα συνέχιζε ακάθεκτος τα γλέντια μέχρι τελικής πτώσεως και θα είχε μείνει στις θρησκευτικές μας παραβολές , ως ο  "μέγας φιλάνθρωπος" ή κάτι τέτοιο , που βοηθούσε τους φτωχούς και έδινε τροφή και στέγη στις άπορες μητέρες ...(με το αζημίωτο φυσικά)



1 σχόλιο:

Producer είπε...

Κάνε τώρα το μάρτυρα (με υπογραφή) της ντεκαντάνς του wannabe διόσκουρού σου και μετά να πάμε όλοι μαζί στην πατρική σου εστία μεγάλη Παρασκευή για κοψίδια... Είσαι ένας και μοναδικός...